خواص و فواید درمانی بالنگ چیست؟


پایگاه خبری لقمه: بالنگ که در کتب طب سنتی با نام “اترج کبیر” آمده‌، درختچه‌ای است دارای میوه‌هایی که در فارسی به آن بالنگ می‌گویند.

به گزارش پایگاه خبری لقمه ، نوع دیگر آن را هم «بادرنگ» می‌گویند که اگر پوست و گوشت سفید خشک شده آن را در لابه لای لباس‌ها بگذارید، مانع بید زدن می شود. بالنگ از خانواده مرکبات است که در آسیا، آمریکا مرکزی و جنوبی و کشورهای مدیترانه کشت می‌شود. بالنگ به صورت خام و مربا مصرف می‌شود.

 
خواص
روغن بالنگ: روغن بالنگ برای رفع بی‌حسی، فلجی، رعشه و درد مفاصل سیاتیک، کلیه، مثانه و خوشبویی عرق نافع است.
 
آب بالنگ: آب قسمت مغز ترش مزه بالنگ اگر با غذا خورده شود، برای پریشانی  حاصل از سودا تاثیر دارد ولی باید با شکر و قند شیرین شده باشد.

ریشه بالنگ: در کشور هند از ریشه بالنگ به عنوان ضد یبوست استفاده می‌شود و معتقدند که برای سنگ مثانه نیز مفید است؛ همچنین در کشور چین از جوشانده ریشه و پوست بالنگ به عنوان ضدسرفه، نرم کننده سینه و رفع ناراحتی کمر درد استفاده می‌شود.
 
سرشاخه های گلدار: دم کرده سر شاخه‌های تازه سبز و جوان بالنگ در شبه جزیره مالایا به عنوان اشتها آور و معالجه شکم مصرف می‌شود.
 
برگ بالنگ: برای تسکین علایم سرماخوردگی و گلو درد، دم کرده برگ‌های این گیاه مفید است.
 
تخم بالنگ: تخم بالنگ كرم كش و ضد تب است.
 
موارد منع مصرف
در طب سنتی بالنگ برای جگر و مغز گرم مزاجان مضرتشخیص داده شده، زیرا باعث ایجاد سردرد در آنان می شود. بهتر  این است که بالنگ با عسل و بنفشه ‌یا با گوشت و مغز استفاده شود.
 
بالنگ در فرهنگ ها
نقش عمده در گسترش و پرورش بادرنگ را مردم بین النهرین؛ سپس یهودیان قدیم در فلسطین و مشرقِ دریای روم، ایفا کرده‌اند که بر اثر مجاورت و معاشرت با مردم پارس، ماد و آشور با این میوه خوشبو آشنا شده بودند و در برگزاری مراسم “عید خیمه ها” و در اجرای دستورهای دینی بادرنگ را به عنوان «میوه درختان نیکو» با خود می‌بردند و کم کم وجود این میوه برای آن جشن سالیانه ضروری شد.
 
تاریخچه
بالنگ از قدیم در مصر و آفریقا به عمل مى‌آمد و در داستان ((یوسف و زلیخا)) نامى از آن برده شده است. رویشگاه نخستین بادرنگ خاور دور، جنوب شرقی آسیا و هندِ شرقی بوده که این مرکبات در روزگاران کهن از هندوستان به ایران زمین رسیده است؛ همچنین وجود بذور بالنگ و بادرنگ در حفاری ها مربوط به جنوب بابل، نشان ازکاشت آن در ۴۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح را دارد.

شما هم می توانید در انتهای همین مطلب نظرتان را با دیگران در میان بگذارید.

 بازگشت به صفحه نخست

در تاریخ ۱۳۹۶ پنج شنبه ۲۲ تير
کدخبر:11220منبع:سلامتیتاریخ انتشار:۱۳۹۶ بيست و دوم تيرلینک خبر: http://www.loghmeh.ir/Pages/News-11220.aspx
پیاده سازی شده با نرم افزار تحریریه، شرکت نرم افزاری الفبای ایده برتر