پایگاه خبری لقمه: نتیجه یک مطالعه 12 ساله بر روی بیش از چهار هزار نفر نشان می‌دهد مصرف نمک زیاد خطر نارسایی قلبی را دو برابر می‌کند.
به گزارش پایگاه خبری لقمه ، مصرف نمک زیاد یکی از مهمترین دلایل افزایش فشار خون و یک عامل خطر مستقل برای بیماری‌های قلبی عروقی و سکته مغزی است. این مطالعه حدود چهار هزار و 630 داوطلب 25 تا 64 ساله را بین سال‌های 1979 تا 2002 میلادی در فنلاند مورد بررسی قرار داد و از این افراد تست 24 ساعته استخراج نمک، که یک تست استاندارد برای برآورد مصرف نمک است، به عمل آمد.
به گزارش مدیکال ساینس،علاوه بر این تست ادرار و اندازه گیری قد، وزن، فشار خون و نمونه خون این افراد گرفته شد و خواسته شد پرسشنامه‌ای برای سنجش رفتار بهداشتی تکمیل کنند. این افراد به مدت 12 سال تحت نظر قرار داشتند.
نتایج نشان داد قلب به هیچ عنوان طرفدار نمک نیست و مصرف نمک زیاد علاوه بر افزایش فشار خون، یک عامل خطر مستقل برای نارسایی قلبی است.
افرادی که بیش از 13.7 گرم نمک در روز مصرف می‌کنند، در مقایسه با افرادی که کمتر از 6.8 گرم نمک در رزو مصرف می‌کنند، دو برابر بیشتر در معرض نارسایی قلبی قرار دارند. سازمان جهانی بهداشت مصرف حداکثر دو گرم نمک را در روز پیشنهاد کرده است.
بدن به نمک نیاز دارد. یون های سدیم به حمل و انتقال آب در بدن کمک می کنند و نقش کنترل پالس های عصبی را برعهده دارند. با این وجود، مصرف بیش از اندازه نمک بدن را با مشکلات جدی مواجه می‌کند.
زمانی که نمک زیادی مصرف می‌شود، بدن به منظور شستن نمک، آب بیشتری در خود نگه می دارد که همین امر منجر به افزایش فشار خون می شود. دلیل ورم کردن دست و پا و صورت نیز پس از مصرف نمک همین موضوع است.
مطالعات اخیر محققان دانشگاه جینان در گوانگجوی چین همچنین نشان می دهد مصرف بیش از اندازه نمک، یک عامل موثر در آسیب جدی کبدی در بزرگسالان است و علاوه بر آن، در رشد جنین اختلال وارد می کند.
این مطالعه حیوانی نشان می دهد نمک باعث تغییر نرخ تقسیم سلولی و افزایش مرگ و میر سلول های کبد می شود و از این طریق در بروز فیبروز کبدی نقش دارد. از طرفی، مصرف غذای شور در مادران باردار، بر رشد جنین تاثیر می گذارد. محققان احتمال می دهند آسیب کبدی ناشی از مصرف بیش از اندازه نمک، به دلیل فرآیندی به نام استرس اکسیداتیو است. استرس اکسیداتیو باعث می شود تعادل بین آنتی اکسیدان ها و رادیکال های آزاد بهم بخورد که این امر منجر به افزایش سلول های التهابی می شود و مرگ سلول های کبد و افزایش احتمال فیبروز کبدی را به دنبال دارد.