لقمه: به طور کلی، 100 گرم بادمجان، 5/6 گرم فیبر، 245 میلی گرم پتاسیم و 104 میلی گرم اسید فولیک دارد.
بنابراین فیبرش به عملکرد بهتر دستگاه گوارش کمک کرده و پتاسیم و اسید فولیک اش از بروز فشار خون و بیماری های قلبی عروقی جلوگیری می کند.
در ضمن، یادتان باشد که این سبزی یک پایین آورنده کلسترول نیز شناخته شده است؛ البته به شرطی که سرخ شده میل نشود.
طب سنتی، طبیعت این سبزی را خشک و گرم می داند و آن را یکی از کم کالری ترین مواد غذایی معرفی می کند. پس این سبزی برای کسانی که چاق هستند غذای کم انرژی محسوب می شود و یک انتخاب مناسب است. به علاوه، این سبزی برطرف کننده یبوست است.
در ضمن، وقتی بادمجان را پوست می کنید و نمک می زنید، بعد از مدتی، آبی روی آن جمع می شود که مالیدن این آب به پوست کسانی که زیاد عرق می کنند، توصیه شده است.
بادمجان را به 3 روش می پزند؛
اول به طریق سرخ کردن: که از نظر علم تغذیه این روش چندان توصیه نمی شود زیرا هر چیزی که طی سرخ شدن زیاد حرارت ببیند اکثر ویتامین هایش را از دست می دهد و به دلیل مصرف روغن پُرکالری تر خواهد شد.
دومین روش، آب پز کردن است: که به عنوان مناسب ترین روش شناخته شده است؛ مخصوصا وقتی که با سبزیجات دیگر مخلوط می شود.
بادمجان کبابی: آخرین روش، کبابی یا تنوری کردن است: که در شهرهای شمالی بیشترین کاربرد را دارد. ولی چه بهتر که در این روش، بادمجان، در حرارت مستقیم آتش نباشد زیرا تماس با آتش باعث از بین رفتن ارزش غذایی آن شده و زمینه تشکیل ترکیبات سرطان زا را در آن فراهم می آورد.
به طور مثال، آتش زغال 700 درجه و آتش گاز 1000 درجه حرارت دارد، در حالی که بهترین حرارت برای پخت غذا 150 درجه است. پس چه بهتر که برای کباب کردن بادمجان در حرارت آتش، پوست آن بعد از کباب شدن کاملا جدا شود یا بادمجان ها را در کاغذ آلومینیوم در فر قرار دهید تا کاملاً مغزپخت شود؛ به این ترتیب، حرارت به طور غیر مستقیم موجب پخته شدن این سبزی می شود.