در حالی که وزیر جهاد کشاورزی از مناسب بودن نرخ خرید تضمینی برگ سبز چای برای سال آینده و ارائه تسهیلات نوسازی باغات چای سخن گفته، چایکاران این نرخ پیشنهادی را حتی درصورت پرداخت به موقع، اقتصادی نمی‌دانند و تاکید دارند تاکنون هیچ کمک و تسهیلاتی برای بهبود وضعیت باغ‌هایشان دریافت نکرده‌اند.
به گزارش لقمه، صادق خلیلیان نرخ خرید تضمینی برگ سبز چای درجه یک به قیمت 1000 تومان و درجه دو به قیمت 500 تا 700 تومان را مورد رضایت چایکاران اعلام و اظهار کرده است: "برای صنعت چای چندین کار باید انجام شود که بخشی از آن را انجام داده‌ایم. همچنین برای حل مشکلات این صنعت، بخشی از اعتبارات در قالب تسهیلات برای نوسازی باغات تامین شده تا چایکاران بتوانند در فصل زمستان اقدامات لازم را برای باغات خود انجام دهند."
در این زمینه رییس اتحادیه چایکاران شمال با گلایه از آنچه مسوولان از رضایت چایکاران سخن می‌گویند، تصریح کرد" آیا مسوولان امر کاهش تولید چای به 25 هزار تن و وضعیت نامناسب زندگی چایکاران را که برای امرار معاش خود با مشکل مواجه هستند و بعضا مجبور به دست‌فروشی و فروش سیگار شده‌اند، نشانه رضایت کشاورزان می‌دانند؟
به گفته هوسمی قیمت خرید تضمینی چای عمدا و با هدف باز کردن فضا برای واردات چای خارجی، پایین نگه داشته می‌شود.
وی تصریح کرد: حتی اگر مطالبات چایکاران با نرخ اعلام شده در سال آینده به موقع پرداخت شود، برای کشاورزان مقرون به صرفه نیست و آنها نمی‌توانند زندگی خود را تامین کنند، چه رسد به اینکه بتوانند از تسهیلات نوسازی و اصلاح باغات استفاده کنند.
تسهیلات برای چایکارانی که هنوز دستمزدشان را نگرفته‌اند
از سوی دیگر پرداخت تسهیلات برای نوسازی و اصلاح باغات چای در حالی مطرح می‌شود که کشاورزان هنوز دسترنج تولیدشان را نگرفته‌اند و دریافت مطالباتشان جوابگوی هزینه‌های زندگی‌شان نیست لذا دریافت تسهیلات و بازپرداخت آن برایشان امکان‌پذیر نبوده و به گفته خودشان "وقتی از این محصول درآمد ناچیزی دارد که جوابگوی هزینه تولید هم نیست چگونه می‌توانند با دست خالی تسهیلات دریافت کنند و به چه انگیزه‌ای برای تولید محصولی که جایگاهی ندارد، باغاتشان را اصلاح و نوسازی کنند؟"
تلاش‌های بی‌اراده برای پرداخت مطالبات چایکاران
همچنین دستمزد چایکاران که به عنوان خرید تضمینی باید از سوی وزارت جهاد کشاورزی تامین شود، در چندین مرحله از خرداد ماه تا کنون پرداخت شده و بخشی از آن باقی مانده است که به گفته وزیر جهاد کشاورزی "حدود 20 میلیارد تومان کسری در این زمینه وجود داشته که با پیگیری‌های انجام شده به‌زودی پرداخت می‌شود و دیگر بدهی به چایکاران نخواهیم داشت".
اما مهرداد لاهوتی - نماینده مردم لنگرود در مجلس شورای اسلامی - گفته است "علی‌رغم گذشت پنج ماه از پایان فصل برداشت و دستور رییس جمهوری برای پرداخت طلب چایکاران تاکنون هیچ اقدامی انجام نشده و گویا اراده‌ای برای پرداخت آن وجود ندارد."
کارخانه‌های چای در حال توسعه یا در حال تعطیلی ؟
در حالی که وزیر جهاد کشاورزی از رغبت سرمایه‌گذاران به توسعه کارخانه‌های چای در استان گیلان و سایر استان‌های کشور خبرداده و گفته است که در حال توسعه کارخانه‌های فراوری چای هستیم؛ رییس سندیکای کارخانجات چای از تعطیلی تعدادی از کارخانه‌های چای در استان‌های شمالی می‌گوید و چایکارانی که محصول به دست در فصل برداشت به دنبال کارخانه باز می‌گشتند تا برگ سبز خود را تحویل دهند می‌تواند مؤید این موضوع باشد.
به گفته ناصر شفاعتی - از چایکاران منطقه فومن - " در خرداد و تیرماه (همزمان با فصل برداشت) چایکاران محصول به دست از این محل به آن محل به دنبال یک کارخانه باز برای تحویل دادن دسترنجشان می‌گشتند اما بسیاری از کارخانه‌های اطراف به دلیل اقتصادی نبودن تعطیل شده و آنها مجبور بودند محصول خود را به کارخانه‌های مناطق دیگر ببرند که البته دراین شرایط هم حق تقدم با کشاورزان محلی است لذا چایکاران دیگر باید منتظر می‌ماندند تا کشاورزان محلی محصول خود را تحویل دهند و در آخر چای را به کارخانه بدهند؛ البته اگر برگی سبز مانده باشد چون در بسیاری از موارد به دلیل طولانی شدن زمان تحویل برگ سبز چای، محصول زرد و سوخته می‌شود و بخار از آن ساطع می‌گردد که در این شرایط کشاورزان به ناچار باید دسترنجشان را دور بریزند و نه تنها دستمزدی عایدشان نمی‌شود بلکه هزینه‌ای برداشت محصول را هم باید از جیب بپردازند."