پژوهشگران علوم پزشکی در دانشگاه ویسکانسن آمریکا دریافتند: افرادی که به طور دائم آسپرین را به مدت دست کم ۱۰ سال مصرف می‌کنند؛ با خطر نابینایی و بیماری ماکولا دژنراسیون (Macular degeneration) روبه رو هستند که با بالارفتن سن در ارتباط است.
به گزارش لقمه، دژنراسیون ماکولا (AMD or ARMD) شایع‌ترین عامل کوری دائمی در افراد پیر است. در این بیماری ماکولا یا لکه زرد در شبکیه چشم تخریب می‌شود. ماکولا قسمت حساس به نور شبکیه و مسئول دید مستقیم و واضح است که برای کارهای دقیق مثل خواندن و رانندگی لازم است.
دژنراسیون ماکولا در افراد بالای ۶۵ سال شایع‌تر بوده و زنان بیشتر به این بیماری مبتلا می‌شوند. اکثر موارد این بیماری با افزایش سن بوجود می‌آیند. این بیماری می‌تواند عارضه بعضی دارو‌ها نیز باشد. همچنین به نظر می‌رسد ارث نیز در ابتلا به این بیماری نقش داشته باشد.
محققان گفتند: «۱۹ درصد افراد بالغ در آمریکا به طور دائم آسپرین مصرف می‌کنند که استفاده از آن با بالارفتن سن بیشتر می‌شود.»
«باربارا کلاین» تهیه کننده اصلی این تحقیقات گفت: «بسیاری از مردم برای محافظت از قلب آسپرین مصرف می‌کنند.»
وی افزود: «تحقیقات آن‌ها بدان معنا نیست که باید مصرف این دارو را متوقف کرد بلکه برای آگاهی و هشدار بیشتر است.»
این تحقیقات بر روی ۵ هزار زن و مرد انجام شد که در طول یک دوره ۲۰ ساله، هر پنج سال مورد آزمایش چشم قرار گرفتند و از آن‌ها درباره مصرف آسپرین در این مدت سوال شد.
دژنراسیون ماکولا می‌تواند سبب کاهش دید تدریجی یا ناگهانی شود. اگر خطوط مستقیم را موج‌دار می‌بینید، دیدتان تار است، یا لکه‌های تیره در مرکز دید خود می‌بینید احتمال دارد که دچار علائم اولیه دژنراسیون ماکولا شده باشید.
در بسیاری موارد قبل از اینکه بیمار دچار علائم شود چشم پزشک علائم اولیه بیماری را در معاینه تشخیص می‌دهد. این کار معمولا از طریق تست میدان بینایی صورت می‌گیرد. در دژنرسانس ماکولا دید مرکزی مختل شده و بیمار در مرکز دید خود لکه‌ای سیاه می‌بیند.
علت دقیق بیماری دژنراسیون ماکولا هنوز شناخته نشده‌است. نوع خشک ممکن است بر اثر پیر و نازک شدن بافت ماکولا، رسوب رنگدانه‌ها در ماکولا، و یا ترکیبی از این دو ایجاد شود. در نوع تَر عروق خونی جدید در زیر شبکیه رشد کرده و خون و مایع از آن‌ها نشت می‌کند. این نشت سبب مرگ سلول‌های شبکیه شده و باعث ایجاد نقاط کور در دید مرکزی می‌شود.
عواملی که شانس ابتلا به بیماری را افزایش می‌دهد عبارتند از: سابقه خانوادگی، مصرف سیگار، فشار خون بالا، دوربینی و چاقی.
بعضی از مواد غذایی نظیر روی، لوتئین، زیگزانتین (Xyxantine) و ویتامین‌های A، C و E به کاهش خطر ابتلا به بیماری کمک کرده و یا پیشرفت AMD خشک را کند می‌کنند. چربی‌ها نیز ممکن است در این میان نقش داشته باشند. مصرف اسیدهای چرب امگا-۳ که در ماهی به میزان فراوانی یافت می‌شود اثر حفاظتی در مقابل دژنراسیون ماکولا دارد. مصرف اسیدهای چرب امگا-۶ که در روغن‌های نباتی یافت می‌شوند خطر ابتلا را افزایش می‌دهد.
بعضی از موارد دژنراسیون ماکولا عارضه‌ای از داروهای سمی نظیر کلروکین (دارویی ضد مالاریا) یا فنوتیازین‌ها (دسته‌ای از داروهای روانپزشکی) هستند.