به بهانه برگزاری مسابقات خاطره نویسی سفره های ایرانی اسلامی
به چه چیز می گویند خاطره؟

خاطره یعنی: روایت مجموعه رویدادها و سرگذشت های مربوط به یک شخص یا یک دوره. وقتی به چیزی که قبلا ، در زمان گذشته اتفاق افتاده ، فکر می کنیم و بعد مدت ها هنوز از ذهنمون پاک نشده ، وقتی نمی تونیم یادی رو، بودنی رو یا حتی یک زمان خاصی رو بی تفاوت شیم ، یعنی اینکه اون اتفاق بخشی از ذهن ما شده ، بخشی که با دیدن و یا برخورد با چیزی یا کسی برامون تداعی می شه :

چیزی که از خاطر ما می گذره و با عنوان "خاطره " می شناسیمش .

گاهی آدما، جزوی از خاطرات ما هستن ، حتی ممکنه فقط یک بار " باش " ن ولی از خودشون یادی رو می سازن ، که بعد ها می شن قسمتی از لبخندمون .

یه وقتایی خاطره های ما رو نه فقط دیگران ، که خودمون می سازیمشون : خودمون، هر چند نا خود آگاه، می شیم کارگردانایی که باز هم، اتفاقی، اثری رو خلق می کنن ، که به صورت غیر منتظره ، بی نظیر می شن ...

هر چیزی ممکنه برای ما لحظه های خاصی رو به وجود بیاره ، لحظه هایی که فراموش کردنشون غیر ممکنه ...-

سوال اینجاست: آیا همه ی خاطره ها خوبن ؟ همه ی خاطره ها لبخند به همراهشون دارن ؟ اصلا خاطره ها صرفا متعلق به لحظه های شاد و هیجان انگیز ما هستن ؟

و یا اینکه چی می شه که تداعی بعضی اتفاق ها ، تو روز مره گی ما تاثیر گذار ترین اند ؟

حتما شده خاطره ای رو برای همیشه تو دفترچه ای ثبت کنیم ، ذهن ما هم قدرت اینو داره که هم اتفاق های خوشایند و هم لحظه های ناخوشایند رو ثبت کنه ، ولی اکثرا ما از خاطره هایی حرف می زنیم که برامون شادی بخش و دوست داشتنی بودن ...
گاهی خاطره های ما ، آینده رو می سازن و مهم تر اینکه خیلی وقتا کمک می کنن که بزرگ شدنمون رو باور کنیم و یا حتی به بزرگ شدنمون کمک می کنه ...


نویسنده: الهام طوماری