قهوه معمولی، از بو دادن دانه قهوه و آسیاب كردن آن تهیه می‌شود در حالی که قهوه فوری، در اصل بخش محلول پودر قهوه است.
به گزارش لقمه، قهوه 2 بخش محلول و نامحلول دارد؛ بخش نامحلول حاوی فیبر و سایر ترکیب‌هاست و در اولین مرحله تولید، بخش محلول پودر قهوه وارد آب و سپس با قرارگرفتن در دستگاه‌های تبخیرکننده، خشک می‌شود و به قسمت بسته‌بندی می‌رود. به همین دلیل وقتی این قهوه فوری را در آب جوش می‌ریزیم، تمام آن در آب حل می‌شود و هیچ بخش نامحلولی باقی نمی‌ماند.
میزان کافئین یک فنجان قهوه معمولی، 2 برابر یک فنجان قهوه فوری است. در سال 1901 یک محقق ژاپنی به نام «ساتوری کاتو» در شهر شیکاگو توانست برای اولین‌بار پودر قهوه فوری را تولید کند و در سال 1938 برند «نسکافه» موفق به پیشرفت چشمگیری در این صنعت شد. تولید قهوه فوری در این دوره زمانی كه همیشه انسان با كمبود وقت مواجه است، محصولی منحصر به فرد مخصوصا برای طرفداران قهوه است كه برای تهیه سریع یک فنجان قهوه، قهوه فوری را در کمی آب جوش می‌ریزند و می‌نوشند. از دیگر مزیت‌های قهوه فوری به دانه قهوه، حجم و وزن کم و زمان ماندگاری بیشتر آن اشاره كرد.
سوال‌های زیادی درباره این محصول وجود دارد؛ مثلا اینكه چرا قهوه فوری سریع آماده خوردن می‌شود اما قهوه معمولی باید فرایند دم کردن را بگذراند؟ برای خروج ترکیب‌های محلول از پودر قهوه، مقداری زمان لازم است در حالی که در مورد قهوه فوری، در فرایند تولید این کار قبلا در کارخانه انجام شده و نیاز به صرف وقت برای دم کردن آن نیست.