با اشکان خطیبی درباره حضورهایش در این آثار و رستوران‌داری و برنامه‌های ورزشی، غذایی و حال و روز سلامتش گفت‌وگو کرده‌ایم.
به گزارش لقمه، این روزها خطیبی فیلم موفق «قاعده تصادف» و مجموعه «تهران پلاک1» را از شبکه تهران در حال پخش دارد و در اجرای نمایش «خدای کشتار» به کارگردانی علیرضا کوشک جلالی، در کنار بهاره رهنما در فرهنگسرای نیاوران بازی می‌کند.
در این چند سالی که شما را به عنوان بازیگر می‌بینیم، همیشه به لحاظ فرم بدنی و شادابی چهره در وضعیت خوبی به سر می‌بردید و افتی نداشتید. چگونه آمادگی خودتان را حفظ کردید؟
آدمی که سراغ شغلی مثل بازیگری می‌رود، باید مراقب باشد چون حتی کمی اضافه‌وزن یا مصرف دخانیات مشکلاتی را در کارش به وجود می‌آورد. من همیشه تلاش می‌کنم سالم زندگی کنم و تلاش می‌کنم در بیشتر مواقع به شنا و پیاده‌روی بپردازم.
زندگی شما در شرایط عادی و در مواقعی که سر صحنه فیلم‌ها یا تئاتر هستید، چه تفاوت‌هایی دارد؟
وقتی سر کار هستم، به‌خصوص در سریال‌هایی که ماه‌ها فیلمبرداری‌اش طول می‌کشد، کمتر فرصت استراحت پیدا می‌کنم. زندگی هنرمندان و به‌خصوص بازیگران به دلیل شرایط شغلی‌شان غیرقابل پیش‌بینی است و به روز کار انجام می‌دهند.
چه اهمیتی برای وعده‌های غذایی قائل هستید؟
به دلیل اینکه برنج اضافه وزن می‌آورد، اهل خوردن آن نیستم و بیشتر غذاهای پروتئین‌دار و سبزیجات می‌خورم.
حدود یک سال و نیم پیش که با هم صحبت کردیم، با اشتیاق از رستورانی که تاسیس کرده بودید، صحبت می‌کردید. آیا در حال حاضر هم همچنان این اشتیاق را دارید؟
نه، اصلا اشتیاق قبلی را ندارم. رستوران‌داری، شغل تمام وقتی است و برای من که درگیر بازیگری هستم، چندان مناسب نیست و نمی‌توانم برایش وقت بگذارم. از اول هم به رستوران‌داری از جنبه ذوق هنری این شغل علاقه پیدا کردم و تلاش کردم در رستورانم یک فضای متفاوت و جذاب را برای مشتریان به وجود بیاورم.
از ایده‌هایی که در رستوران خودتان به آنها پرداختید، استقبال نشد؟
چرا، استقبال خوب بود و مردم به من خیلی لطف داشتند اما این شغل دیگر برایم جذابیت ندارد.
دلیل اصلی این از دست دادن اشتیاقتان چیست؟
قصه‌اش طولانی و از حوصله این گفت‌وگو خارج است. یکی از مسایل مهم، بحث مالی بود و راستش این شغل برایم منفعت مالی زیادی نداشت. در این قضیه شریک داشتن هم بسیار موثر بود. بخش سرویس‌دهی هم مساله مهمی بود و هر چقدر در ایران تلاش می‌کنید، بازهم با کاستی روبرو هستید و این مساله من را عصبانی می‌کند.
چقدر به دکور و طراحی ظاهر رستوران پرداخته بودید؟
حدود یک سال و نیم وقت صرف طراحی داخلی رستورانم کردم اما باز هم آن‌طور که می‌خواستم مورد توجه قرار نگرفت.
مردم عادی چقدر به خاطر خود شما به رستوران می‌آمدند؟
خیلی از مردم با چنین هدفی به رستوران می‌آمدند و امیدوارم شرمنده‌شان نشده باشم و غذای خوبی میل کرده باشند. نباید فراموش کنیم که رستوران‌داری به لحاظ اجتماعی شغل با پرستیژی نیست.
با مشتریان برخورد مستقیم داشتید؟
بله، در مواقعی که سر کار نبودم، به رستوران می‌رفتم.
هیچ‌وقت مشتریان از کیفیت غذا شما شکایت کردند؟
وقتی تعداد زیادی آدم به رستوران به خاطر من می‌آیند، باید از غذایشان صددرصد رضایت داشته باشند و اگر تعداد کمی هم ناراضی باشند، برایم ناگوار و تلخ است.
استقبال بازیگران و سایر هنرمندان از رستوران شما چگونه بود؟
گاهی بعضی بازیگران به رستورانم می‌آمدند.
چقدر به جراحی زیبایی برای شغل بازیگری اعتقاد دارید؟
اعتقادی به عمل زیبایی ندارم و به خلقت خداوند احترام می‌گذارم و در آن تغییری نمی‌دهم. این امر سلیقه‌ای است، شاید انجام عمل زیبایی باعث شود کسی زندگی بهتری داشته باشد. به نظر من جذابیت شغل بازیگری این است که آهسته پیر شوید و این سیر در فیلم‌هایی که بازی کرده‌اید، دیده می‌شود اما جراحی زیبایی در این سیر طبیعی خلل ایجاد می‌کند.
سال‌های 90 و 91 دوران پرکار شما در عرصه‌های مختلف هنری و حتی موسیقی بود. دلیل این پرکاری پیشنهادهای مناسب بود یا در قبول نقش آسان‌گیر‌تر شده بودید؟
سال 91، برایم سالی پرکار بود به این دلیل که پیشنهادهای خوب و مناسبی داشتم. همیشه به ملاک‌هایی که برای قبول نقش دارم، پایبند هستم و هر نقشی را قبول نمی‌کنم و به فکر اعتبار کارنامه کاری‌ام هستم. البته فشرده کار کردنم و حضور توام در تئاتر، موسیقی، سینما و تلویزیون باعث شده بود فرصت استراحت کامل نداشته باشم و این مساله باعث خستگی‌ام می‌شد. البته تلاش کردم با رفتن به مسافرت کمی استراحت کنم و از کار فاصله بگیرم. با وجود این، فرصت و مجال کمتری برای پرداختن به زندگی شخصی‌ام پیدا کردم.
از حضور در مجموعه «تهران پلاک1» راضی هستید؟
حضور و بازی در این مجموعه را بیشتر برای کمک و حمایت «مهدی مظلومی» به دلیل دوستی‌ای که داشتیم، انجام دادم. گاهی بازیگران به خاطر روابط و دوستی‌ها بازی در فیلم‌ها و مجموعه‌ها را قبول می‌کنند. برای من هم بارها چنین اتفاقی افتاده و با حضورم به دوستان کارگردان تا حد توانم کمک کردهام.
اگر در این نوع کارهایی که به دلیل دوستی آنها را می‌پذیرید ضعف‌هایی وجود داشته باشد، به اعتبار کاری شما لطمه‌ای نمی‌زند؟
انسانیت و نوعدوستی مهم‌تر و فراتر از این مسایل است. مخاطبی که به اخلاق و شیوه کاری من آشنا باشد، متوجه می‌شود براساس دلایلی این کارها را قبول کردهام.
به نظر می‌رسد نقشی که شما در این مجموعه بازی کردید، به‌خصوص در روابط عاشقانه‌اش، رفتار متناقضی داشت.
بله، علت چنین نواقصی در شخصیت‌پردازی، کامل نبودن فیلمنامه و نوشته شدن فیلمنامه در طول فیلمبرداری آن هم با عجله و شتاب است. در خیلی از سریال‌های تلویزیونی که بدون آماده شدن کامل فیلمنامه فیلمبرداری‌شان شروع می‌شود، این ضعف دیده می‌شود و چاره‌ای هم نیست.
به دلیل این ضعف‌ها بود که بازیگرانی مثل داریوش مودبیان از نیمه راه همکاری‌شان را با سریال قطع کردند؟
بله، داریوش مودبیان نقدهای جدی درباره فیلمنامه و شخصیت‌پردازی نقشی که بازی می‌کرد داشت و از ادامه همکاری انصراف داد.
خیلی از اهالی سینما و منتقدان از اکران نامناسب «قاعده تصادف» ناراضی بودند. شما در این زمینه چه نظری دارید؟
من به این نوع برخورد در اکران فیلم‌های ارزشمند فرهنگی با رویکرد اجتماعی در این چند ساله اخیر عادت کردهام. مدت‌هاست نوع، نحو و چیدمان اکران‌ها نارسایی و کاستی دارد و توام با کج‌سلیقگی و بدون شناخت حرفه‌ای از ذائقه مخاطب است.
حضور در عرصه بازیگری تئاتر چقدر به شما کمک کرد تا بتوانید در فیلم «قاعده تصادف» در نقش یک کارگردان تئاتر بازی کنید؟
یکی از دلایلی که برای ایفای نقش کارگردان تئاتری فیلم انتخاب شدم، همین سابقه تئاتری‌ام بود و به خوبی توانستم از تجربه‌های بازیگری‌ام در تئاتر استفاده کنم. اغلب بازیگران فیلم هم کم?وبیش سابقه بازی و حضور در صحنه تئاتر داشتند.
آیا حضور در فیلم ارزشمندی مثل «قاعده تصادف» سطح توقع شما را در ارتباط با قبول پیشنهادهای بازی در سینما افزایش داده است؟
در قبول نقش در سینما نسبت به تلویزیون سختگیری و دقت بیشتری دارم.
دلیل این سختگیری بیشتر چیست؟
معتقدم مخاطب برای تماشای فیلم تصمیم می‌گیرد، از منزل خارج می‌شود و هزینه صرف می‌کند پس باید به احترام او، فیلمی استاندارد، خوش‌ساخت و ارزشمند برایش به نمایش درآورد. برای تماشای یک فیلم باید مخاطب کلی مسیر شلوغ و پرترافیک از خانه تا سینما را طی کند. در حالی که در تلویزیون قضیه فرق می‌کند و هرکس خیلی راحت می‌تواند اگر از کاری خوشش نیامد، کانال را عوض و برنامه یا سریال دیگری را برای تماشا انتخاب کند.
حضور بازیگران در یک مدت طولانی در کنار هم برای درآمدن نقش‌ها، چقدر به بهتر شدن بازی‌های فیلم «قاعده تصادف» کمک کرد؟
مهم‌ترین فایده چنین کاری، درک و شناخت بهتر بازیگران از خصوصیات یکدیگر و ویژگی نقش‌هایی است که قرار است بازی کنند. تمرین‌های طولانی‌مدت باعث عجین شدن با نقش و راحت بازی کردن بازیگران هم می‌شود و همگی در راستای تحقق یک هدف حرکت می‌کنند.
بیشتر بازیگران فیلم «قاعده تصادف» مثل سروش صحت، امیر جعفری، ندا جبراییلی و بهاران بنی‌احمدی در تئاتر حضور دارند. تلفیق سبک بازی تئاتری و سینمایی چگونه در فیلم به وجود آمد؟
سابقه تئاتر بازیگران باعث شد با فضای کلی کار که اجرای یک تئاتر است، احساس نزدیکی و همذات‌پنداری داشته باشند و از حس و حال واقعی‌ای که در تئاتر به دست آورده بودند، استفاده کنند و نقششان را عینیت ببخشند.
بازگشت به صفحه نخست