عادت‌های غذایی برزیلی‌ها در جام جهانی

به گزارش لقمه، هر منطقه از برزیل، غذای مخصوص خود را دارد، اما فیجوآدا را می‌شود غذای ملی برزیل به‌حساب آورد. این غذا که ابتکار بردگان آفریقایی برای تهیه‌ی خورشی خوشمزه از پس مانده‌ی سایر غذاهاست؛ مخلوطی از گوشت، لوبیای سیاه، سیر، پیاز و برگ‌بو که روزهای تعطیل با برنج، پرتقال و کلم سرخ شده سرو می‌شود.

در منطقه‌ آمازون، غذاهایی ارزان‌قیمت‌اند که بشود مواد اولیه‌شان را از جنگل یا رودخانه تهیه کرد؛ اما سایر مواد غذایی، وارداتی و گران‌قیمت‌اند. ماهی‌های لذیذی در رستوران‌های آمازونی پیدا می‌شود که با نمک و سبزی کباب شده‌اند: سوروبیم، پاکو، دورادو و پیراروکو، بعضی از ماهی‌های معروف این ناحیه‌اند. میوه‌های بی‌نظیر جنگلی و آب‌میوه‌های بومی را هم فراموش نکنید.

جنوب و جنوب غربی برزیل، بهشت عاشقان غذاهای گوشتی است. غذاهای این نواحی به غذاهای اروپایی شباهت بسیاری دارند. اگر اهل استیک هستید، سری به رستوران‌های چوراسکاریاس بزنید که همه‌جا پیدا می‌شوند. بیشتر این رستوران‌ها، بوفه‌هایی هستند که همه‌چیز در آن‌ها پیدا می‌شود: کباب گوشت گاو، مرغ، سوسیس‌های برزیلی و... خیلی از دکه‌های خیابانی هم گوشت کبابی با برنج و فاروفا می‌فروشند.

در ریودوژانیرو و سائوپائولو، علاوه بر غذاهای برزیلی، رستوران‌های بین‌المللی هم زیاد پیدا می‌شود. مردم برزیل عاشق غذا خوردن در خارج از خانه‌اند و به همین دلیل شهرها و سواحل برزیل، پر از دکه‌های خیابانی، بار و رستوران است. برزیلی‌ها صبحانه‌ را سبک می‌خورند و برای ناهار به رستوران می‌روند. عصرانه خوردن بین برزیلی‌ها معمول است و برای همین، شام را دیرتر صرف می‌کنند. تا حدود ده شب معمولاً رستوران‌ها چندان شلوغ نمی‌شوند و از آن‌طرف هم تا یکی دو ساعت بعد از نیمه‌شب، همیشه غذایی برای خوردن پیدا می‌شود.

بازگشت به صفحه نخست