مجموعه فرهنگی تفریحی باغ غدیر به بهانه اجلاس میراث فرهنگی ناملموس، اقدام به برگزاری جشنوارههای مختلفی نظیر مهارت پخت غذای ایرانی، جشنواره بازیهای بومی محلی، نمایشگاه طبی سنتی و گیاهان دارویی، نمایشگاه پوشش اقوام ایرانی، نمایشگاه کودکان و جشنواره عشایر کرده است.
به گزارش لقمه، مجموعه فرهنگی تفریحی باغ غدیر به بهانه اجلاس میراث فرهنگی ناملموس، اقدام به برگزاری جشنوارههای مختلفی نظیر مهارت پخت غذای ایرانی، جشنواره بازیهای بومی محلی، نمایشگاه طبی سنتی و گیاهان دارویی، نمایشگاه پوشش اقوام ایرانی، نمایشگاه کودکان و جشنواره عشایر کرده است.
اگرچه این جشنواره عنوان پرطمطراق حمایت از زنان را به دوش می‌کشد؛ اما از میان هزاران هنری که بانوان پایهگذار و صاحب سبک آن هستند، بخش دستاوردهای بانوان باغ غدیر تنها به هنر آشپزی اکتفا کرده است، گویا در این مرز و بوم جایگاه زنان تنها با هنر آشپزی نشان داده می‌شود...!
چادرهای محلی هر کدام با بنری سر در آن که نشان از محلی‌ات قومی ایل هستند، با چارچوبهایی برپا شده‌اند. زن با چارقدی سیاه رنگ و لباس مخصوص عشایر، بیرون از چادر بر سکویی نشسته و چانه خمیر را با چوبی که حکم وردنه دارد، نازک میکند. خم می‌شود، با نگاهی زیر تنور، چوبهای کنار دستش را زیر آتش میگذارد، چارقدش را صاف میکند و بیتوجه به نگاههای پیرامونش، نان محلی میپزد.
در نزدیکی چادر عشایری که دورتادور آن با گلیمهای بافته دست عشایر پوشانده شده است، زنان با لباسهای محلی صنایع دستی مانند جعبه دستمال کاغذی، سطل، دستبند و ... میفروشند.
صدای بلند طبل و شیپور و ازدحام افرادی که گرداگرد چادر ایل بختیاری ایستادهاند، حاکی از چوب بازی است که افراد را از غرفههای دیگر بیرون و به طرف خود میکشاند. مرد میانسال با نفسی در سینه حبس شده در شیپور میدمد و جوانی در کنارش با ضربههای متوالی بر طبل میکوبد.
تمام نگاههای دورتادور خیره به دو جوانی است که در وسط این دایره، با شلوارهای گشاد، کلاه سیاه نمدی، جلیقهای بر روی پیراهن و چوبی در دست میرقصند. یکی از دو جوان که چوب کوتاه‌تری در دست دارد، با حالت رقص و با گفتن «هی» خم می‌شود و بر چوب جوان مقابل میکوبد. با این حرکت، بازیکنی که چوب بلندتر در دست دارد، چوب کوتاه‌تر را در دست گرفته و فرد دیگری چوب بلندتر را در اختیار می‌گیرد. این بخش که انگار از جذاب‌ترین بخش‌های جشنواره است، افراد زیادی را برای تماشا جمع کرده است.
در سمت دیگر باغ غدیر که گذر مهارت پخت غذای ایرانی است، غذاهای سنتی هر استان در غرفههای مجزا از هم به نمایش درآمده است. غرفه‌دار که کاغذ و خودکاری در دستم میبیند به گمان این‌که قصد نتبرداری دارم، به غرفه کارگاه آموزشی پخت غذاهای سنتی راهنماییام میکند.
در کنار غرفه پخت انواع نان سنتی ایرانی و غذاهای سنتی اصفهان، غرفه گلاب قمصر کاشان، همراه با قاب عکس مراسم گل غلتان که نسل به نسل به قمصریها ارث رسیده بود را به نمایش گذاشته است. غرفه‌دار در مورد این مراسم می‌گوید: قمصریها کودکان زیر یک سال خود را داخل انبوه گل محمدی میگذارند و اعتقاد دارند این عمل کودک را طی مراحل زندگی از آسیب حساسیتهای مختلف در امان نگه می‌دارد.
تعدادی سرگرم گردوبازی در قسمت بازیهای بومی محلی شهرستان کاشان شده‌اند. یکی از اهالی کاشان گردوبازی را این طور شرح می‌دهد که پنج گردو را روی زمین قرار می‌دهند و خطی پشت آن رسم می‌کنند و افراد شرکت‌کننده نیز به فاصله پنج متری از گردوها با گردویی در دست به پنج گردوی گذاشته شده نشانه‌گیری می‌کنند، اگر گردوی پرتاب شده به گردوها بخورد و بیرون رود، گردوی بیرون رفته برای خود اوست و این بازی تا جایی پیش می‌رود که گردوها تمام شود و دارنده بیشترین گردو به عنوان برنده اعلام می‌شود.
بافت پرچم کشورهای اجلاس توسط دختران کم‌توان ذهنی
در بخش نمایشگاه کودکان، غرفه‌ای به دختران کم‌توان ذهنی تعلق دارد. دختران هر کدام بر صندلی خود روبروی گلیم و گبه‌ای نشسته و پرچم کشوری از کشورهای اجلاس را می‌بافند. مسؤول غرفه که فرصت چندانی برای اتمام این گلیم‌ها نمی‌بیند، به دختران برای عجله در بافت آنها تذکر می‌دهد.
"دستهای کوچک من" عنوان بخش دیگری از این جشنواره است که در قسمتی از آن کودکان دبستان پرسش که بنا به درخواست مسؤولان مدرسه درسی به نام واحد اصفهان را می‌گذرانند، آشنایی خود را با کاردستی‌هایشان از صنایع دستی و بناهای تاریخی اصفهان نشان می‌دهند. غرفه‌دار در مورد این واحد درسی می‌گوید: «کودکان با گذراندن این واحد درسی که مخصوص دبستان پرسش است، با آداب و رسوم، صنایع دستی، بناهای تاریخی و ... شهر خود آشنا خواهند شد».
کمی آن طرف‌تر کودکانی نشسته بر صندلی به کودکان بازدیدکننده گلدوزی و دکمه دوزی آموزش می‌دهند. مسؤول این غرفه می‌گوید: «این غرفه برای بچه‌های 4 تا 15 ساله تشکیل شده است. این بچه‌ها که نقاشی کشیده و رنگ کرده‌اند، با انتقال نقاشی خود بر روی پارچه، تکه‌دوزی، دکمه دوزی، گلدوزی و ... آموزش خواهند دید».
در غرفه‌ای که عنوان "میراث فرهنگی ناملموس در نقاشی کودکان" را به یدک می‌کشد، پرنیان 10 ساله مشغول نقاشی کشیدن است. او در مورد چگونگی نشان دادن میراث فرهنگی ناملموس در نقاشی‌اش می‌گوید: «موضوع نقاشی من جشن آذرگان ایرانیان زرتشتی است که در اوایل ماه آذر به معبد می‌رفته و با افروختن آتش به جشن و پایکوبی می‌پرداختند». پرنیان، این نقاشی را میراث فرهنگی ناملموسی می‌داند که اگرچه ملموس نیست، اما در میان زرتشتیان حاکم بوده است.
در کنار بخش‌های مختلف این جشنواره، قسمتی به هنرهای نمایشی، مثنوی خوانی، آیین پهلوانی، لالایی خوانی، نقالی، لباسهای ایرانیان در گذر زمان و قسمتی نیز به میراث سبز تعلق دارد که با مواد دور ریختنی و بازیافت، کاردستی‌های کودکان را به نمایش گذاشته شده است.
نام غرفه‌هایی که با محتوای‌شان نمی‌خواند!
در این بین غرفه‌هایی نیز هستند که عنوان سر در آنها با خود غرفه نامرتبط است. مانند غرفه‌ای که سر در آن شیرینی‌های سنتی کشور اسلواکی، اما قاب‌های جشنواره گل و گلاب را به نمایش گذاشته است!
به گزارش ایسنا؛ قسمت نمایشگاه طبی سنتی و گیاهان دارویی به توزیع و فروش انواع روغنهای گیاهی، عسلهای درمانی، ماساژ و قولنجدرمانی و ... اختصاص داده شده است.
بازگشت به صفحه نخست