در واقع، آهن سمی است که جذب آن از دستگاه گوارش به شدت تحت کنترل است.
به گزارش پایگاه خبری لقمه، در اکثر موارد، اثرات مضر آهن اضافی به حداقل می رساند. این مقاله در مورد اثرات مضر مصرف بیش از حد آهن است.
آهن چیست؟
آهن یک ماده معدنی و ضروری در رژیم غذایی است و عمدتاً توسط سلول های قرمز خون استفاده می شود.
آهن یک بخش حیاتی هموگلوبین است پروتئین موجود در سلول های قرمز خون است. هموگلوبین مسئول انتقال اکسیژن به تمام سلول های بدن است.
دو نوع آهن در رژیم غذایی وجود دارد:
آهن هم: این نوع از آهن فقط در غذاهای حیوانی، پیدا شده است وعمدتاً در گوشت قرمز پیدا می شود آن به راحتی و بیش از آهن غیر هم جذب می شود.
آهن غیر هم: اکثر آهن در رژیم غذایی در قالب غیر هم است این است که در حیوانات و گیاهان یافت می شود جذب آن با اسیدهای آلی، مانند ویتامین C افزایش می یابد اما توسط ترکیبات گیاهی مانند فیتات کاهش یافته است.
افرادی که مقدار کمی آهن هم دارند و یا هیچ آهن هم در رژیم غذایی خود ندارند در معرض خطر فقر آهن هستند.
بسیاری از مردم به ویژه زنان دچار کمبود آهن هستند در واقع، کمبود آهن در جهان رایج ترین کمبود مواد معدنی است.
تنظیم ذخیره آهن
آهن یک ماده مغذی ضروری است که نقش مهمی در بسیاری از توابع اساسی بدن دارد بنابر این ما باید یک مقدار کمی بدست آوریم.
سطح بالایی از آهن سمی است بنابراین ما باید از گرفتن بیش از حد جلوگیری کنیم.
بدن میزان آهن را با تنظیم سرعت جذب آهن از دستگاه گوارش تنظیم می کند.
هپسیدین، هورمون تنظیم کننده آهن بدن و مسئول در تعادل نگه داشتن آهن است. عملکرد اصلی آن سرکوب جذب آهن است.
در واقع، این هورمون چگونه کار می کند
ذخیره آهن بالا -> افزایش سطح هپسیدین -> جذب آهن کاهش می یابد.
ذخیره آهن پایین -> کاهش سطح هپسیدین -> جذب آهن افزایش می یابد.
اغلب اوقات، این سیستم به خوبی کار می کند. با این حال، تعدادی از اختلالات که تولید هپسیدین را سرکوب کند می تواند منجر اضافه بار آهن شود.
از سوی دیگر، شرایطی که باعث تحریک تشکیل هپسیدین شود ممکن است سبب کمبود آهن شود.
تعادل آهن نیز به مقدار آهن در رژیم غذایی وابسته است. با گذشت زمان، رژیم غذایی دارای آهن پایین ممکن است سبب کمبود آهن شود. به همین ترتیب، مصرف بیش از حد مکمل های آهن ممکن است سبب مسمومیت شدید آهن شود.
سمیت آهن
سمیت آهن می تواند به صورت ناگهانی و یا تدریجی باشد.
بسیاری از مشکلات سلامتی جدی است و ممکن با مصرف بیش از حد و تصادفی آهن، مصرف مکمل با دوز بالا برای یک مدت طولانی و یا اختلالات مزمن اضافه بار آهن ایجاد شود.
تحت شرایط عادی، آهن آزاد بسیار کمی در جریان خون گردش می کند.
این است که به آسانی به پروتئین ترانسفرین اتصال یافته و آن را از آسیب حفظ می کند.
با این حال، سمیت آهن به طور قابل توجهی می تواند سطح آهن آزاد در بدن را افزایش دهد.
آهن آزاد در مقابل یک آنتی اکسیدان یک پرو اکسیدان است و ممکن است علت آسیب به سلول ها باشد.
چند شرایط ممکن است باعث این اتفاق شود که شامل:
مسمومیت آهن: مسمومیت می تواند رخ دهد هنگامی که مردم، معمولاً کودکان، مکمل آهن را بیش از حد مصرف کنند.
هموکروماتوز ارثی: یک اختلال ژنتیکی است که سبب جذب بیش از حد آهن از مواد غذایی می شود.
اضافه بار آهن آفریقایی: یک نوع اضافه بار آهن در رژیم غذایی ناشی از سطح بالایی از آهن در غذا یا نوشیدنی است و برای اولین بار در آفریقا رخ داد.
مسمومیت آهن حاد زمانی اتفاق می افتد که مردم از مکمل آهن بیش از حد مصرف کنند. تنها تک دوز کمتر 10 - 20 میلی گرم / کیلوگرم ممکن است سبب علائم نامطلوب شود. دوزهای بالاتر از 40 میلی گرم / کیلوگرم نیاز به توجه پزشکی دارد.
به طور مشابه، تکرار مصرف مکمل آهن با دوز بالا ممکن است سبب مشکلات جدی شود مطمئن شوید که دستورالعمل های روی مکمل های آهن را رعایت می کنید و هرگز بیش از دستور دکتر خود مصرف نکنید.
علائم اولیه مسمومیت با آهن ممکن است شامل درد معده، تهوع و استفراغ باشد.
به تدریج، آهن اضافی در اندام های داخلی تجمع کرده و باعث آسیب های بالقوه کشنده در مغز و کبد می شود.
مصرف طولانی مدت از مکمل با دوز بالا به تدریج ممکن است سبب علائم شبیه به اضافه بار آهن شود.
اضافه بار آهن
آهن بیش از حد اشاره به ساخت تدریجی آهن بیش از حد در بدن دارد.
برای اکثر مردم، اضافه بار آهن سبب نگرانی است با این حال، این یک مشکل برای کسانی است که به صورت ژنتیکی به جذب بیش از حد آهن از دستگاه گوارش مستعد هستند.
شایع ترین اختلال اضافه بار آهن هموکروماتوز ارثی است این امر منجر به ساخت بالای آهن در بافت ها و اندام می شود.
با گذشت زمان، هموکروماتوز درمان نشده، خطر ابتلا به ورم مفاصل، سرطان، مشکلات کبد، دیابت و نارسایی قلبی را افزایش می دهد.
بدن هیچ راه آسانی برای دور کردن آهن اضافی ندارد موثرترین راه برای خلاص شدن از شر آهن اضافی، از دست دادن خون است.
بنابر این، زنان در قاعدگی کمتر احتمال تجربه آهن اضافی را دارند به همین ترتیب، افراد با اهدای خون اغلب در معرض خطر کمتری هستند.
اگر شما مستعد ابتلا به اضافه بار آهن هستید شما می توانید با رعایت موارد زیر خطر ابتلا به مشکلات سلامت را به حداقل برسانید:
مصرف غذاهای غنی از آهن مانند گوشت قرمز را کاهش دهید.
به طور منظم اهدای خون داشته باشید.
از مصرف ویتامین C با غذاهای غنی از آهن اجتناب کنید.
با این حال، اگر برای شما آهن اضافی تشخیص داده نشود به طور کلی کاهش مصرف آهن توصیه نمی شود.
آهن و خطر سرطان
شکی نیست که اضافه بار آهن ممکن است در حیوانات و انسان منجر به سرطان شود.
به نظر می رسد که اهدای خون به طور منظم و یا از دست دادن خون ممکن است این خطر را کاهش دهد.
مطالعات مبتنی بر شواهد، مصرف بالای آهن هم ممکن است خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را افزایش دهد.
آزمایش های بالینی در انسان نشان داده اند که آهن هم از مکمل یا گوشت قرمز ممکن است تشکیل ترکیبات سرطان زای N-nitroso را در دستگاه گوارش افزایش دهد.
ارتباط گوشت قرمز و سرطان یک موضوع به شدت مورد بحث است. اگر چه برخی از ساز و کارهای احتمالی در توضیح این مطلب وجود دارد بسیاری از شواهد بر مطالعات مشاهده ای است.
آهن و خطر ابتلا به عفونت
هر دو آهن اضافی و کمبود آهن به نظر می رسد باعث مستعد شدن ابتلا به عفونت شود.
دو دلیل برای این وجود دارد:
سیستم ایمنی بدن از آهن برای کشتن باکتری های مضر استفاده می کند به طوری که مقداری آهن برای مبارزه با عفونت مورد نیاز است.
افزایش میزان آهن آزاد سبب تحریک رشد باکتری ها و ویروس می شود بنابر این آهن بیش از حد می تواند خطر ابتلا به عفونت را افزایش دهد.
مطالعات متعددی نشان می دهد که مصرف مکمل آهن ممکن است تعداد و شدت عفونت را افزایش دهد اگر چه چند مطالعه، عارضه ای ا رگزارش نکردند.
افراد مبتلا به هموکروماتوز ارثی نیز بیشتر در معرض عفونت می باشد.
برای بیماران در معرض خطر بالای عفونت، باید در مصرف مکمل آهن تصمیم گیری کرد و همه خطرات بالقوه باید در نظر گرفته شود.
شما هم می توانید در انتهای همین مطلب نظرتان را درباره آن، با دیگران در میان بگذارید.
بازگشت به صفحه نخست