به گزارش پایگاه خبری لقمه ، شاید عنوان این تیتر یا محتوی یادداشت در نگاه اول عجیب به نظر برسد و مخاطب با خود بگوید غذا چه ربطی با انتخابات به عنوان یک کنش سیاسی دارد؟! اما واقعیت این است غذا به عنوان نماد و مصداقی از بهبود اوضاع زندگی و به مثابه یک شاخص اقتصادی از اهمیت و جایگاه خاصی در برنامه های نامزدهای انتخاباتی برخوردار است و اگر نیک بنگریم و چرخه غذا از مزرعه تا سفره را مد نظر قرار دهیم متوجه خواهیم شد که تامین غذا و امنیت آن کمتر از امنیت سیاسی و نظامی و قضایی نیست و چه بسا بخش عمده ای از فعالیت ها و وظایف یک رئیس جمهور به شکل مستقیم و غیر مستقیم با مساله غذا در ارتباط است.  

اگر به این قضیه از منظر رای دهندگان و اصناف و مشاغلی که به عنوان رای دهنده پای صندوق های رای می آیند هم بنگریم دست کم برای نیمی از این افراد مساله غذا نه صرفا برای مصرف که به عنوان یک ابزار تولیدی و مایه کسب و کار، یک دغدغه جدی است و از رئیس جمهور برگزیده انتظار دارند تا برای رونق بخشیدن به صنایع و چرخه تولید مواد غذایی، سیاست ها و برنامه های راهگشایی داشته باشد. کشاورزان، دام داران، صنف دام و طیور، رستوران دارها، قصاب و بقال و توزیع کنندگان مواد غذایی و بسیاری دیگر از مشاغلی که مستقیم یا با واسطه با غذا سروکار دارند از رئیس جمهور خود نیز مطالبات غذایی خواهند داشت.

ضمن اینکه عموم مردم نیز از رئیس جمهور انتظار دارند تا با تدبیر و سیاست های موثر کمک کند آنها در تامین غذای خانواده خویش کمتر با مشکل مواجه شوند. مردم غالبا صندوق رای را با اندازه و محتویی سفره خود می سنجند و نام رئیس جمهوری را در صندوق می اندازند که اعتماد بیشتری به او در تامین نان سفره شان داشته باشد. «آوردن پول نفت بر سر سفره ها» از جمله شعارهای انتخاباتی بود که فراتر از شعار به عنوان یک هدف و آرمان ملی و اقتصادی در نظر گرفته می شود لذا عجیب نیست که از نسبت سفره و صندوق حرف بزنیم.

سفره فقط یک پارچه نیست میزانی است که افکار عمومی توانمندی یک دولت را با آن می سنجد و مردم بیش از آنکه نوک پیکان و منحی آمارهای رسمی را معیار قضاوت عملکرد یک دولت قرار دهند، اندازه و وزن سفره خویش را معیار این قضاوت می کنند.بدیهی است که رئیس جمهور در پی اهداف متعالی تری مثل توسعه ملی و گسترش عدالت و امنیت است اما یکی از شاخص های مهم همین عدالت اجتماعی و اقتصادی و معیار رشد و توسعه این است که قدرت و توان مردم در تامین نیازهای غذایی خود و خانواده شان بیشتر شود یا دست کم ضعیف تر نشود.

بسترسازی و سیاست گذاری برای اعتلاء و بهبود وضعیت غذایی مردم و در نهایت رسیدن به انسان سالم که محور رشد و توسعه پایدار است قطعا می تواند بر این دیدگاه،صحه بگذارد که سهم غذا را نباید در شعارهای تبلیغاتی نامزدهای انتخاباتی دست کم گرفت.