به گزارش لقمه، کریم سلیمانی، رییس دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری اظهار کرد: دلالی و واسطه‌گری اصلی‌ترین نقش را در فرآیند بازاررسانی محصولات کشاورزی ایران ایفا می‌کند که این سیستم به ضرر مولد و مصرف‌کننده است.

وی نبود برنامه‌ریزی را دلیل اصلی حاکمیت واسطه‌ها در بازار کشاورزی دانست و افزود: به دلیل نبود یک جایگاه خاص مدنی، محصولات تولیدکنندگان با قیمت پایین خریداری و با قیمت گزافی به دست مشتری نهایی می‌رسد که نبود حمایت از تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان باعث شکاف بین این دو بخش شده است البته مشکل بازاررسانی محصولات، یک شبه برطرف نمی‌شود اما می‌توان با برنامه‌ریزی درازمدت آن را حل کرد.

این کارشناس کشاورزی با اشاره به فرآیند بازاررسانی محصولات کشاورزی در کشورهای پیشرفته اظهار کرد: این کشورها با حمایت از محصولات استراتژیک و پرداخت یارانه به کشاورزان دست واسطه‌ها و سودجویان را کوتاه می‌کنند؛ به این صورت که دولت به ازای سطح زیر کشت، به کشاورزان یارانه و تسهیلات می‌دهند.

سلیمانی خاطرنشان کرد: در حال حاضر کشاورزان ایرانی برای تامین منابع مالی خود به سلف‌خرها رو می‌آورند که سلف‌خرها کل محصول را برداشت می‌کنند و سود بسیار اندکی به کشاورزان می‌دهند. این مساله باعث کاهش انگیزه بخصوص در بین جوانان روستایی و نهایتا مهاجرت آنها به شهرها و تغییر کاربری زمین‌های کشاورزی می‌شود؛ موضوعی که به شدت در حال افزایش است.

وی با تاکید بر اینکه دولت قبل از فراگیر شدن تغییر کاربری زمین‌های کشاورزی باید برای حمایت از کشاورزان چاره‌ای بیندیشد، ابراز امیدواری کرد این حمایت زودتر صورت بگیرد و نوشدارو بعد از مرگ سهراب نشود.

این کارشناس کشاورزی اظهار کرد: امنیت غذایی کشور، امنیت پزشکی، بهداشتی و حتی امنیت ملی را به دنبال دارد و اگر هزینه‌های بهداشتی و درمانی ناشی از سوء تغذیه و مصرف محصولات غیربهداشتی را برآورد کنیم به اهمیت امنیت غذایی و تولیدات کشاورزی بیشتر پی می‌بریم. امنیت و سلامت غذایی باید از پایه تضمین شود.

سلیمانی تجربه ایجاد بورس را به دلیل نبود ساختارهای تولید و کشاورزی پایدار ناموفق دانست و گفت: برای تشکیل بورس کشاورزی ابتدا باید ساختار و تشکیلات قوی در تولید، توزیع و بازاریابی بخش کشاورزی ایجاد کرد. اگر ساختارهای تولید میسر نشود هیچ ضمانتی برای موفقیت بورس کشاورزی نیست.

وی اظهار کرد: سیستم ساختار تولید محصولات کشاورزی در کشور‌های پیشرفته قابل مقایسه با ایران نیست زیرا در آن کشور‌ها تولید براساس یکپارچه‌سازی، مکانیزایسیون، استفاده از فناوری، علوم روز و محاسبه هزینه و درآمد صورت می‌گیرد اما در کشور ما به دلیل کشاورزی سنتی، هدررفت آب، مکانیزه نبودن و ... تولید سودده نیست و متعاقب آن فرآیند بازاررسانی نیز تحت‌الشعاع قرار می‌گیرد.

این کارشناس کشاورزی به نقش تشکل‌ها و اتحادیه‌های روستایی و کشاورزی اشاره کرد و افزود: این تشکل‌ها می‌توانند کمک زیادی به امر بازاررسانی کنند و با حمایت دولت در قالب سیاست، کشاورزی سنتی را به سمت کشاورزی مدرن پیش ببرند.

سلیمانی تصریح کرد: انجمن‌ها اگر بتوانند رابطی بین دولت و کشاورزان باشند اثربخشی خوبی را خواهند داشت و می‌توانند امین دولت و کشاورزان در فرآیند بازاریابی و فروش محصولات کشاورزی باشند.



بازگشت به صفحه نخست