به گزارش لقمه، شهید آیت‌الله «سید محمدباقر صدر» در بیست و پنجم ذی‌القعده سال 1353 هجری قمری؛ مصادف با 1934 میلادی و 1313 هجری شمسی در شهر کاظمین به دنیا آمد، پدرش «سید حیدر صدر» از دانشمندان بزرگ شیعه عراق و مادرش دختر «عبدالحسین آل یاسین» از مردان برجسته علمی و مذهبی عراق بود. شهید صدر در سن سه سالگی پدرش را از دست داد و تحت سرپرستی برادر بزرگش آیت الله «سیداسماعیل صدر» و دایی خود پرورش یافت، دروس ابتدایی خود را در مدرسه «منتدی النشر» فرا گرفت و در همان دوران ابتدایی بر فراز منبری که در صحن کاظمین قرار داشت، به ایراد خطبه می‌پرداخت. او در 12 سالگی برای گذراندن دوره عالی حوزه به نجف اشرف رفت و در محضر شیخ «محمدرضا آل یاسین»، «آیت‌الله سید اسماعیل خویی» شاگردی کرد، شهید صدر در سن 17 سالگی به درجه اجتهاد رسید و در سن 25 سالگی تدریس خود را در دروس عالی برای دانش پژوهان حوزه آغاز کرد و از عالی‌ترین کرسی تدریس برخوردار شد. نبوغ و استعداد درخشان شهید صدر همراه با مبارزات سیاسی‌اش در صحنه اجتماعی باعث شد که دیدگاه‌های او که حاصل درک عمیق از مفاهیم دینی بود، هنوز از تازگی و طراوت خاصی برخوردار باشد. شهید صدر چهار بار توسط حزب بعث عراق بازداشت و دستگیر شد، وی در سال 1392 هجری قمری در حالی‌که در بیمارستان بستری بود و در سال 1397 بعد از مراسم اربعین حسینی و در سال 1399 به دنبال پیروزی انقلاب اسلامی ایران و بار چهارم در سال 1400 هجری قمری مطابـق با 19 فروردین 1359 هجری شمسی به دستور صدام حسین بود که این بار او را پس از دستگیری به همراه خواهرش بنت‌الهدی در تاریخ 22 جمادی الاول به شهادت رساندند. در بزرگی این مرد همین بس که امام خمینی(ره) وی را «مغز متفکر اسلامی» در تاریخ اسلامی به ویژه در قرن چهاردهم هجری خطاب کرد.