به گزارش خبرنگار پایگاه خبری لقمه ، این اختلالات شامل بی اشتهایی عصبی , پرخوری عصبی , اختلالات خوردن تصریح نشده می باشد.همه ی این بیماران درک نادرستی از وضعیت اندام خود دارند و این موضوع سبب شده است که به رژیم های سخت و یا پرخوری های پشیمان گونه مانند استفراغ عمدی ,استفاده از داروهای ملین روی آورند.روش های مختلفی برای درمان این اختلالات وجود دارد که در ادامه ان ها را بررسی میکنیم.
روش های درمان این اختلالات روانی
برای درمان بیماران باید نکات زیر توجه شود:
1.شناسایی عوامل دخیل در ایجاد بیماری
2.تنظیم اهداف برای مداخله در سیر بیماری و جلوگیری از عوارض بیشتر
3.تنظیم خط مشی های طولانی جهت رویارویی با بیمار
4.ابداع یکسری برنامه های دراز مدت جهت برخورد با وضعیت بیمار
در درمان بیماری باید مشکلات جسمانی, رفتاری,ومسایل روان شناختی مورد بررسی قرار بگیرد.
در برنامه ها ی آموزش و مشاوره ی تغذیه باید خود کار آمدی مورد توجه قرار گیرد و تنها آموزش رفتار سالم و بهداشت به فرد کافی نمیباشد زیرا اختلال پرخوری با یک اختلال روانی و خلقی همرا است.
با توجه به این که شیوع رفتار های پرخوری اثرات مخربی بر سلامت افراد میگذارد پس پیشگیری از آن بهتر است در سنین کم شروع شود.
درمان این اختلال از گسترش بیماری های مزمن همراه آن جلوگیری میکند.
روش درمان ؛درمان عمومی است که از فرضیه های علت شناسی در آن استفاده میشود.
درمان باید با توجه به مشکلات ارثی ,محیطی و روانی انجام گیرد.برای نتیجه گیری بهتر؛ باید روش های درمانی از قابلیت انعطاف برخوردار باشند و تمام زیان های وارده به بیمار در طی آن در نظر گرفته شود.
استفاده از روش های درمانی باید مطابق با انگیزه ی بیمار باشد.
در طی درمان باید همواره بررسی های لازم صورت گرفته و در صورت لزوم تجدید نظردر روش درمان انجام گیرد.
اهداف مهم در درمان بیماران پرهیز از ایجاد رفتارهای نادرست پرخوری و یک کاهش وزن مناسب در آنها و تلاش برای به وجود آوردن انگیزه های لازم میباشد.
آموزش سلامت غذایی , داشتن یک شیوه ی صحیح زندگی , تغییر عادات نادرست غذایی و افزایش توانایی آن ها جهت جلوگیری از بروز احساسات منفی و کمک به جلوگیری از عود مجدد بیماری, آموزش به خانواده ها و بیمار برای کنترل میزان خوردن و
نشانه های عود بیماری ,کاهش میزان استرس و در نهایت تغییر نگرش آن ها نسبت به شکل اندام خود از اقدامات انجام شده در طی درمان بیماران میباشد.
این افراد عزت نفس بسیار پایینی دارند و اگر درمان صورت نگیرد ممکن است دست به خودکشی بزنند.حتما این بیماران باید توسط روان پزشک مورد ارزیابی قرار گیرند.درمان بسته به شدت بیماری ممکن است چند سال طول بکشد و در طی دوره ی درمان به ویژه در حین استرس بیمار,ممکن است شاهد عود بیماری باشیم.
در طی درمان مکمل مواد معدنی و ویتامین ها تجویز میشود .
در صورتی که بیمار کاهش وزن شدید پیدا کرد و یا دچار فاز حاد افسردگی شد یا دچار مشکلات قلبی و افت شدید فشار خون همچنین سوتغذیه حاد شد باید ادامه ی درمان در بیمارستان و به صورت بستری انجام شود.
یک رژیم مناسب در بیمارستان باید حدود 3000 کیلوکالری انرژی برای فرد ایجاد کند که طی 4 وعده ی غذایی به بیمار داده میشود,درمان در بیمارستان طی 2الی 3 ماه انجام میگیرد.
گاهی اختلال آمنوره حتی بعد از درمان نیز در افراد رفع نمیشود و این به نقش مهم کورتیزول در بدن بازمیگردد.
در حالت بستری در ابتدا از روش های تغذیه ای TPN (تغذیه با استفاده از عروق مرکزی و محیطی) استفاده میشود تا سطح الکترولیت های بدن به حالت نرمال بازگردد.
1.بی اشتهایی عصبی : نوعی اختلال روانی میباشد که درآن افراد از خوردن غذا با وجود گرسنگی امتناع میکنند .
Anorexia nervosa
2.پرخوری عصبی: شامل بلع مقادیر فراوانی غذا و احساس فقدان کنترل میباشد
Bulimia nervosa
3.پرخوری تصریح نشده : افراد مبتلا به این اختلال هم مشکلاتی در تصور نادرست از شکل بدن خود دارند .
Binge eating
تهیه و تنظیم : آیدا ضیف الدینی
منبع: مجموعه مقالات PUBMED
نقل از :اختصاصی پایگاه خبری لقمه- باز نشر این مطلب تنها با ذکر منبع و نام مولف مجاز است