به گزارش پایگاه خبری لقمه، حمیدرضا محمدیاری در بازار کسب کار آنلاین نوشت: برای نخستین بارشیوع ویروس از شهر ووهان چین در ۱۵ دسامبر۲۰۱۹ مصادف با ۲۴آذر۹۸ گزارش شد که به تدریج موجب سرایت و انتقال به سایر کشورها شد که ایران نیز با ارائه ۲ گزارش مشکوک ابتلا در قم در ۳۰ بهمن ۹۸ به طور مستقیم درگیر مبارزه با این ویروس گردید و از آن زمان به تدریج استانهای کشور درگیر این ویروس شدند. چنانکه در آخرین آمار ارائه شده از سوی وزارت بهداشت طی شبانه روز گذشته افراد درگیر با این ویروس ۶۰۴۹۵۲ نفر و قربانی شدگان نیز ۳۴۴۷۸ نفر رسیده تا کشته شدگان این ویروس در کشور را از مرز ۳۴ هزارنفر عبور دهد و براساس همین آمار هر ۳۱ استان کشور به نوعی درگیر مقابله با این ویروس هستند.
با وجود اینکه کرونا یکی از مهمترین مسائل درگیر روز دنیا بوده به طوری که اکثراً با نگرانی از وضع سلامتی خود باید در نظر داشته باشیم که سبک موجود در زندگی فعلی مان یکی از مشکلات و عوامل تشدید کننده ای است که با اصلاح آن چه به لحاظ فیزیکی و چه روانی می توان گفت قدمی در جهت پیشگیری از ابتلا به این بیماری برداشته ایم.
در ابتدا مهمترین مسئله جهت ترویج فرهنگ زندگی پذیرش آن در وهله اول از سوی مردم است که باید به شیوه های مختلف مورد آموزش قرار داده شوند موضوعی که در صورت بی توجهی شهروندان نه تنها ممکن است زندگی خود بلکه اطرافیان شان را نیز با مخاطره مواجه سازد.
تاثیر پذیری سبک زندگی طبقات مختلف جامعه در مواجهه با کرونا
سبک زندگی کلمه ای است که اولین بار یک روانشناس اتریشی از آن استفاده کرد به طوری که مفهوم کلی این واژه را می توان به نظراتی از قبیل علائق، رفتارها و جهت گیری رفتاری در یک فرهنگ اشاره داشت.یعنی در واقع این واژه را می توان شیوه خاصی از زندگی یک فرد،گروه یا یک جامعه منحصر به فرد دانست که می توان آنرا به طبقات مختلفی از جامعه تقسیم کرد چرا که افراد در طبقات مختلف در حال زندگی هستند دارای علائق و سلیقه ها و عادت های متفاوتی هستند.
پس به طور کلی اولین نتیجه حاصله از سبک زندگی را می توان در رفتارهای افراد مختلف جامعه دانست که شیوه ای خاص در موقعیت های مختلف هستند که نمونه بارز آن را شیوه رفتاری مردم در نوع مراقبت های بهداشتی در جهت مقابله با کرونا دانست. بر این اساس در حال حاضر تفاوت هایی بین افراد این طبقات از جهت مواجهه و انجام مراقبت های شخصی در مقابله با کرونا آشکار است. به طوری که می توان دید افراد مرفه جامعه در جهت مراقبت از خود در مقابل کرونا همیشه قبل و بعد از هر نوع مهمانی اقدام به تست کرونا کرده و بر خلاف ساکنین طبقات پائین جامعه که به لحاظ وجود مشکلات اقتصادی به ناچار مجبورند ساعات بیشتری را بیرون از منزل و برای تامین مایحتاج زندگی سپری کنند و همانند طبقات بالا جامعه توان تهیه داروهای گران قیمت و بستری شدن در مراکز درمانی مجهز را نداشته و مجبورند به شیوه های سنتی خود را مورد درمان قرار دهند.
تغییر سبک زندگی افراد به واسطه ترس از مرگ
در یک کلمه می توان تغییر سبک زندگی را گاهی اوقات نتیجه فشارهای موجود در شرایط زندگی افراد دانست؛ به نوعی که کرونا در این زمینه توانسته با تاثیر گذاری تا حدودی در رفتارهای افراد جامعه موجب احساس تغییرات در آنها نسبت به رفتارهای روزمره زندگی شود. تا جایی که می توان اشاره به نوع آداب معاشرت و اهمیت اصول و شیوه نامه های بهداشتی دانست. در گذشته افراد در زمان احوالپرسی اقدام به انجام روبوسی با یکدیگر می کردند اما در شرایط فعلی حتی اگر شخصی تمایل به انجام این کار را داشته باشد، سایرین حاضر به پذیرش آن نبوده بنابراین افراد به ناچار مجبورند اقدام به تغییر بخش عمده ای از زندگی خود هستند.
این از سبک زندگی از کم اهمیت ترین موضوع، شروع و تا گسترده ترین حالت ادامه دارد که می توان اشاره به قرنطینه های بلند مدت و انجام امورات اداری و کاری به صورت دورکاری کرد و از طرقی دیگر وجود ترس از مرگ و میر در افراد را می توان عاملی دانست که افراد را مجاب به بازنگری در رفتارهای روزمره خود کرده که تلاش می کنند از الگوهای مناسب و سالمی پیروی داشته باشند. کرونا حتی توانسته در این روزها تا حدودی رفتارهای شخصی افراد را تغییر دهد.
گاهی اوقات شرایط به طوری است که برخی افراد در مقابله با وضعیت کنونی قضا و قدر را بهانه می کنند به طوری که چنین افرادی با این تفکر که بیماری برای آنها نبوده و مختص سایرین است و اگر هم برایشان مرگ پیش بیاید آن را تقدیر دانسته و ضرورتی نمی دانند که در موردش فکر کنند.
به همین خاطر است برخی از این افراد بدون توجه به پیام های هشداری، در زمانهای مختلف و تعطیلات هفتگی مبادرت به انجام رفتارهای غلط و اقدام به سفرهای غیرضرور می کنند. این ذهنیت در بسیاری از مسائل دیگر نیز همانند وقوع سیل، زلزله و طوفان وجود دارد به طوری که افراد با رفتارهای جسورانه به استقبال خطر می روند، گویی که مرگ برای آنها نیست. برای مثال در زمان وقوع طوفان به فور در بین مردم دیده می شود که شخصی بخواهد از عرض خیابانی بدون هیچگونه حفاظتی عبور کند.
راه حل چیست؟
به طور کلی باید در نظر داشت تغییر ذهنیت و باورهای مردم اصولاً کار ساده ای نبوده تا جایی که با وجود تاکیدات مکرر ستاد ملی مقابله با کرونا مبنی بر رعایت دستورالعمل و پروتکلهای بهداشتی نسبت به شستشوی مکرر دست ها، رعایت فاصله، استفاده از ماسک و اجتناب از انجام کار و یا سفرهای غیر ضرور، شاهد هستیم که پروتکل های بهداشتی مورد توجه همه افراد قرار نمی گیرد و لازمه اش اجرای یک اقدام فرهنگی طولانی مدت است.
اصولاً آموزش می تواند در انتقال رفتارها موثر باشد چراکه طبق نظر صاحب نظران یکی از ویژگی های خاص فرهنگ، اکتسابی بودن آن است و اینجاست که نقش آموزش می تواند در جهت تغییر الگوها و عادتواره های موجود در جامعه نمایان شود. اصولا اعضای جامعه در مقابل تحولات از خود مقاومت نشان می دهند و آموزش است که می تواند در سایه سیاست گذاری و با انجام برنامه ریزی مناسب در ایجاد الگوهای مناسب برای جامعه نقش اصلی و اساسی را بازی کند.
آموزش واژه ای است که با مانوس شدن با فرهنگ جامعه دریافت شده و نه با مواجهه با آن. بنابراین می توان مدعی شد که فرآیندی با نام آموزش که باعث جامعه پذیری افراد می گردد، کاریست فرهنگی که طی فرآیند و گذشت زمان موجب شکل گیری می شود و ارتباط قویی با اعتقادات و باورهای افراد جامعه می تواند داشته باشد.
بازگشت به صفحه نخست