به گزارش لقمه، دکتر محسن عابدزاده، دامپزشک، با بیان این مطلب می گوید: بیماری تب خونریزی دهنده کریمه کنگو یکی از بیماری های مشترک بین انسان و دام است که به ۲ طریق منتقل می شود. بیماری از طریق کنه به دام منتقل می شود و افرادی که با دام سر و کار دارند ممکن است از این طریق به این بیماری مبتلا شوند البته این بیماری در دام علامتی ندارد اما در انسان دارای تظاهرات شدیدی است.
نحوه دیگر انتقال بیماری، مصرف گوشت آلوده است. یعنی گوشت هایی که فاقد مهر تایید دامپزشکی است و گوشت هایی که در سطح شهر تحت عناوین مختلف ذبح می شود و ممکن است آلوده باشد و مصرف کننده را دچار بیماری کند. وی توصیه اکید می کند مردم از خرید و مصرف گوشت های فاقد مهر دامپزشکی خودداری کنند زیرا این روش بهترین راه پیشگیری از ابتلا به بیماری است.به گفته دکتر گویا رئیس مرکز مدیریت بیماری های وزارت بهداشت این بیماری در نوع انسانی خود با یک سرماخوردگی ساده اشتباه گرفته می شود و فرد دچار تب، سردرد، تهوع، استفراغ، درد و علایم گوارشی می شود. پس از چند روز، بیمار دچار خونریزی از بینی، لثه، دستگاه گوارش و دستگاه تناسلی می شود و پس از ابتلا به خونریزی زیرپوستی وضعیت وی بحرانی و احتمال نجات وی بسیار کم می شود.

وی با اشاره به ابتلای ۶ نفر از مردم خراسان رضوی به این بیماری و فوت ۲ نفر از آنان می گوید: در تلاش هستیم منشاء دام های آلوده را شناسایی و در اسرع وقت اطلاع رسانی کنیم. به گفته دکتر گویا وضعیت ۴ مبتلای به این بیماری در خراسان رضوی رو به بهبود و حال آن ها رضایت بخش است.


مقدمه ای در مورد تب کنگو 
تب کنگو بیماری است بسیار خطرناک که ابتدا با تب، سردرد، بی حالی، کبودی بدن، خونریزی گوش، چشم و بینی همراه است و کشنده است. 

تب خونریزی‌دهنده کریمه-کنگو یک بیماری حاد تب دار و خونریزی دهنده‌است که ازطریق گزش کنه ویا تماس با خون یا ترشحات یا لاشه دام و انسان آلوده منتقل می‌شود. بیماری اولین بار در سال ۱۹۴۴ در کریمه اوکرائین شرح داده شد ونام تب خونریزی دهنده برای آن اعلام گردید. در سال ۱۹۶۹ معلوم شد پاتوژن ایجاد کننده تب خونریزی دهنده کریمه کنگو مشابه همان بیماری است، که در سال ۱۹۵۶ در کنگو مشاهده گردیده‌است ازاینرو ارتباط این دو مکان و بیماری باعث اسم فعلی شد. CCHF در انسان بیماری شدیدی همراه با مرگ و میر حدود ۳۰ ٪ ایجاد می‌کند و شیوع بیمارستانی آن نیز بسیار بالا می‌باشد.


عامل اتیولوژی

عامل بیماری CCHF ویروسی از گروه آربو ویروس خانواده بونیاویریده جنس نایرو ویروس که تحت عنوان ویروسهای بندپابُرد (arthropod-borne virus) می‌باشد. شایع‌ترین ناقل‌ها کنه‌ای به نام هیالوما می‌باشد.


اپیدمیولوژی

ویروس CCHF به وسیله کنه هیالوما منتقل می‌شود.مخزن ویروس در طبیعت اصولا کنه‌ها می‌باشد و گاو، گوسفند، بز وخرگوش نیز به عنوان مخزن مطرح می‌باشند. این ویروس از طریق تماس مستقیم با خون یا ترشحات بیمار، لاشه حیوان آلوده (انتقال به قصابها و سلاخها) سبب ایجاد همه‌گیری‌های ناگهانی می‌گردد. این بیماری بیشتر در مناطق صحرایی آفریقا، اروپای شرقی، خاور میانه عراق، هند، افغانستان، پاکستان، ایران و غرب چین مشاهده می‌گردد. شیوع بالایی از بیماری در بین پرسنل نظامی کارکنان بیمارستانها، کشاورزان و اشخاصی که با دام سروکار دارند مشاهده می‌گردد. بیماری در فصول گرم سال از اواخر فروردین تا اواخر شهریور (زمان رشد و تکثیر کنه‌ها) شیوع پیدا می‌کند. مواردی در بین اعضای خانواده بیمار و پرسنل پزشکی بعد از آلودگی با خون یا ترشحات بیمار رخ داده‌است. پرندگان به بیماری مقاومند (غیر از شترمرغ) لیکن می‌توانند با پخش کنه‌های آلوده باعث اپیدمی گردند. بیماری در حیوانات بدون علامت می‌باشد.


علائم بالینی

دوره کمون بیماری به طور متوسط چهار روز و حداکثر دوازده روز می‌باشد.معمولاً تا روز چهارم علائم غیر خونریزی مانند تب، سردرد، احساس سرما، خستگی درد عضلانی، پرخونی صورت، پرخونی ملتحمه و چشم، استفراغ و دردهای بالای معده می‌باشد. علائم خونریزی از روز چهارم شروع می‌شود که به صورت پتشی در مخاط دهان و پوست، خونریزی از لثه‌ها، بینی، معده، روده ورحم و زیر پوست ناحیه ساق پا و دستها ظاهر می‌شود. مرگ بیمار ناشی از شوک، کم خونی خونریزی شدید ریوی، عفونت منتشر و اختلال انعقادی داخل عروقی پیش رونده‌است.


روش تشخیص

در هفته اول بیماری و در مرحله تب می توان با نمونه گیری از خون ویروس را جدا کرد همچنین می توان ویروس را از نمونه های بافتی مثل بافت کبد، طحال، کلیه، غدد لنفاوی جدا کرد.
ویروس را می توان در کشت سلولی تهیه شده از بافت کلیه میمون کشت داد و یا توسط آزمایش PCR (Polymerase Chain reaction) اثر ویروس را در نسخه برداری معکوس Reverse Transcriptase مشاهده کرد.
به وسیله آزمایشهای سرمی نیز می توان به جستجوی آنتی بادی پرداخت از جمله می توان از آزمایشهایی نظیرE LISA، IFA (Immunofluerescense Antibody)، خنثی سازی ,Neutralizing ab CFT Compliment fixation test) ثبوت عناصر مکمل) استفاده کرد. معمولا پس از شش روز IgM قابل اندازه گیری است و تا چهار ماه در خون باقی می ماند ولی IgG را تا پنج سال می توان در خون بررسی کرد اما در حالتهای فوق حاد و مرگ آور در ابتدای بیماری معمولا هیچگونه آنتی بادی در خون (قبل از شش روز) قابل اندازه گیری نیست بنابراین تشخیص بر پایه جداسازی ویروس از خون و بافتها به روش کشت سلولی و یا تشخیص آنتی ژن ویروس بروشهای IFA, EIA و PCR (polymerase chain reaction) است.
همچنین با اندازه‏گیری SGOT و SGPT می توان به عفونت ویروس در کبد Viral Hepatitis پی برد معمولا در مبتلایان SGOT بالاتر از SGPT است.


درمان

اساس درمان حمایتی است و شامل تنظیم آب و الکترولیت و درمان اختلال انعقادی درون رگی پیش رونده‌است. توجه کنید که درمانهای اختصاصی توسط پزشک انجام می‌شود.


پیشگیری

۱٫بیمار مشکوک به CCHF باید ایزوله شود و با افراد خانواده و پرسنل بیمارستانی در تماس نباسد. کلیه وسایل بیمارستانی مانند ماسک، دستکش، روپوش، پیش بند، لوله‌های خون، سرنگهای استفاده شده و هر وسیله‌ای که با ترشحات بیمار درتماس بوده باید سوزانده شود.
۲٫سمپاشی منازل و اصطبل‌ها جهت کاهش کنه‌ها
۳٫مصرف مواد ضد عفونی جهت گندزدایی توالت‌ها، محیط آلوده به خون و ترشحات بیمار
لازم به ذکر است که این بیماری واکسن ندارد.

هشدار بهداشتی: از خرید گوشتهای بازرسی نشده بدون مهر دامپزشکی (کشتار غیر مجاز) خودداری کنید.