به گزارش خبرنگار پایگاه خبری لقمه ، پوكی استخوان یا كـاهش تـراكم معدنی استخوان، به عنوان مهمترین فاكتور خطر شكستگی، به ویژه در زنـان مسن به شمار می رود.  از طرفی شیوه ی زندگی كه دربرگیرنده میزان فعالیت فیزیكی، سیگاركشیدن، مصرف الكل و رژیم غذایی میباشد نیز بـا تـراكم معدنی استخوان در ارتباط است از جملـه نوشـیدنی هـایی كـه بـه طـور گسـترده درسراسر جهان در رژیم غذایی افراد مصرف می شود چای و قهوه می باشد. بررسی های متعددی اثرات منفی قهوه و ارتباط  کافئین با تراکم معدنی استخوان را ارزیابی کرده اند.اما تحقیقات مختلف نشان می دهد که چای ممکن است به علت دارا بودن ترکیبات فیتو استروژن و یا فلوراید باعث افزایش تراکم معدنی استخوان و پیشگیری از پوکی استخوان شود.

نتایج مطالعات استئوپروز در مدیترانه نشان داد نوشیدن چای با یک کاهش 30 درصدی خطر شکستگی لگن در مردان و زنان بیش از 50 سال همراه می باشد.

مطالعـات اخیـر نشـاندهنـده یـك ارتبـاط مستقیم میان مصرف چای و جلـوگیری از كـاهش تـوده اسـتخوان ناشـی از افزایش سن میباشد این مطالعات نشان میدهد تركیبات موجـود در چـای میتواننـد از طریـق افـزایش تـراكم معـدنی اسـتخوان باعـث كـاهش خطـر شكســتگی و نیــزبــا حمایــت از فعالیــتهــای استئوبلاســتی و ســركوب فعالیت های استئوکلاستی سبب بهبود سلامت استخوانها شوند 

آمریکایی ها این طور بیـان كردنـد كـه مصـرف روزانه چهار فنجان چای یا بیشتر باعث افزایش تراكم معدنی استخوان در تمام بدن و مصرف روزانه 3-2 فنجان چای در روز باعـث افـزایش تـراكم معـدنی استخوان در ناحیه کمر می شوند.

پلی فنل موجود در چای احتمالا از طریق تاثیرات شبه استروژنی یا کاهش اکسیداتیو و یا به وسیله تغییر بیان ژن تراکم معدنی استخوان را حفظ می کند.فلانویید موجود در چای ممکن است از طریق افزایش بیان ژن های استئوژنیک و یا کامل کردن فرآیند معدنی شدن در سلول های بنیادی مزانشیمی موجود در مغز استخوان سبب افزایش تراکم معدنی استخوان شود.هم چنین ثابت شده است بعد از مصرف چای غلظت فیتواستروژن در خون بالا می رود و در طول روز بالا می ماند و اثرات مثبت آن بر روی استخوان حفظ می شود.

نتیجه گیری:

فیتواستروژن موجود در چـای ممكـن اسـت باعـث اثـرات مثبـت روی تـراكم معدنی استخوان مخصوصـاً در سـنین بعـد از یائسـگی شـود . ولـی ایـن اثـرات خفیـف اسـتروژنی چـای در زنـان قبـل از سـن یائسـگی كـه سـطوح بـالایی از استروژن را دارند قابل توجه نمی باشد.

نویسنده: سارا حاج قاسم

منابع:

Kim KS, Moon HJ, Choi CH, et al. The frequency and risk factors of colorectal adenoma in health-check-up subjects in South Korea: Relationship to abdominal obesity and age. Gut Liver 2010; 4(1): 36-42. 4. Kahi CJ, Rex DK, Imperiale TF. Screening, surveillance and primary prevention for colorectal cancer: A review of the recent literature. Gastroenterology 2008; 135(2): 380-99. 5. Singh PN, Fraser GE. Dietary risk factors for colon cancer in a low-risk population. Am J Epidemiol 1998; 148(8): 761-74. 6. Wakai K, Hirose K, Matsuo K, et al. Dietary risk factors for colon and rectal cancers: A comparative case-control study. J Epidemiol 2006; 16(3): 125-35. 7. Ravasco P, Monteiro-Grillo I, Marqués Vidal P and Camilo ME. Nutritional risks and colorectal cancer in a Portuguese population. Nutr Hosp 2005; 20(3): 165-72.