به گزارش لقمه، استفاده از هورمون ها و مواد شیمیایی در پرورش میوه باعث می شود میوه ها ظاهر بهتری پیدا کنند، درشت تر و آبدارتر شوند و زودتر از زمان طبیعی شان به بازار برسند. همه این ها یک معنا دارد: مشتری بیشتر، قیمت بالاتر و سود اقتصادی بیشتر. این میوه ها با کمی دستکاری هورمونی، می توانند آنقدر بزرگ شوند که رکورد گینس را هم ثبت کنند. مثل خیار 2متری که دو سال قبل رکورددار گینس شد یا سیب زمینی 11 کیلویی که در سال 2006 برای پرورش دهنده اش رکوردزنی کرد.

اما حتی اگر میوه ها رکورد شکن هم نشوند، رشد سریع آنها کمک می کند تا یک فصل زودتر به بازار برسند و به خاطر نوبر بودن، قیمت های نجومی پیدا کنند و سود چشمگیری را به جیب پرورش دهنده شان بریزند. اما صرف نظر از همه این ها، میوه های هورمونی طعم اصلی خود را ندارند و در رقابت با میوه های ارگانیک حرفی برای گفتن نخواهند داشت. آنها به سرعت تغییر رنگ می دهند و بافت و عطرشان از بین می رود.

این میوه های آبکی و بی مزه، یک ایراد جدی دیگر هم دارند و آن خطری است که برای سلامتی محسوب می شوند. هورمون های کشاورزی، می تواند باعث تغییر ترکیبات میوه شده و تعادل هورمونی بدن افراد را به هم بزند. در نتیجه، بیماری های هورمونی و مشکلاتی مثل چاقی را به وجود می آورند. دلیلش هم آن است که وقتی میوه با کمک هورمون و یا گازهای خاص زودتر از حد طبیعی می رسد، حامل هورمون هایی است که می توانند سوخت و ساز بدن را تغییر داده و در جذب چربی‌ها مشکل به وجود آورند. در نتیجه شما حتی با رعایت رژیمی پر از میوه ها و سبزیجات هم چاق می شوید و بافت های چربی در بدن تان انباشته می شود.

علاوه بر این، استفاده‌ زیاد و طولانی مدت از هورمون ها، کودها و گازهای شیمیایی،‌ باعث می شود عناصر کمیابی‌ مثل روی‌، آهن‌، مس‌ و منگنز در میوه ها به حداقل برسند و میوه خواص اصلی اش را از دست بدهد. کوچک بودن فضای گلخانه ها هم مزید بر علت می شود تا نور خورشید به طور مستقیم به محصولات گلخانه ای نتابد و محصولات با کمبود ویتامین «ث» و سایر مواد مغذی ها رو به رو شوند. بعضی از این میوه ها، ژن‌های تغییر شکل‌یافته‌ای دارند که ممکن است باکتری‌های موجود در روده را تغییر ‌دهند و بدن را نسبت به آنتی‌بیوتیک‌ها مقاوم کنند. حتی بعضی محققان معتقدند مصرف بی‌رویه هورمون ها و کودهای شیمیایی می تواند با افزایش میزان نیترات خاک، باعث بروز سرطان معده ‌شود؛ سرطانی که این روزها به شدت در دنیا شیوع پیدا کرده است.

البته به کارگیری کمک کننده ها در پرورش گیاهان فقط به خاطر کسب درآمد بیشتر نیست. افزایش بی رویه جمعیت نیاز به مواد غذایی را بیشتر می کند و در نتیجه چاره ای جز روی آوردن به بیوتکنولوژی کشاورزی و تولید محصولات دستکاری شده برای افزایش میزان تولید نمی ماند.


موزهایی که هسته دارند!

تا صدسال پیش هیچ کس فکر نمی کرد که هندوانه می تواند شبیه یک مکعب باشد و سیب ها به جز پوست، گوشت قرمز رنگ هم داشته باشند. اما حالا می توانید در خانه تان بنشینید و به یک کشاورز سفارش خیار صورتی رنگ بدهید و منتظر باشید با دستکاری های ژنتیکی، میوه مورد علاقه تان تولید شود!

بیوتکنولوژی در دنیای کشاورزی، تغییرات بزرگی ایجاد کرده است. میوه های با کیفیت تر، متنوع تر و محصولات بیشتر، مهم ترین دستاوردی است که از ترکیب علم ژنتیک با کشاورزی به دست آمده است.

شاید برایتان عجیب باشد اگر بدانید موزها در گذشته هسته داشته اند و کشاورزان با دستکاری و اصلاح ژنتیکی آنها، هسته را از بذرشان حذف کرده اند! البته موزهای وحشی که در مناطق آفریقایی می روید، هنوز پر از هسته های ریز و درشت هستند اما چون این هسته ها شکل ظاهری میوه را تغییر می دهند و خوردن آن را هم مشکل می کنند، محققان دست به کار شدند و با کشت موز از راه پاجوش (نوعی قلمه) آن ها را بدون هسته پرورش دادند. موزهایی که ما می خوریم، از طریق شاخه های مادر تکثیر می شوند و نه از طریق هسته هایشان. بنابراین موز کاملا یک میوه نیست چون مهم ترین مشخصه میوه، تکثیر از طریق هسته هاست!

حذف هسته البته فقط به موز محدود نمی شود. پرتقال ها و مرکبات هم جزو میوه هایی هستند که بی هسته آنها پرطرفدارتز است. بنابراین محققان با روش هایی مثل پرتوتابی گاما، بذر مرکبات یا دیگر میوه های هسته دار را اصلاح ژنتیکی کرده و آنها را خوش خوراک می کنند.



هندوانه های تو زرد

هندوانه های زرد رنگ یکی دیگر از غافلگیری های عصر امروز در زمینه پرورش میوه هستند که ورود آنها به کشور، خیلی ها را شگفت زده کرده بود. این هندوانه ها که به هندوانه های آناناسی هم معروفند، یکی از 50نوع هندوانه موجود در دنیای کشاورزی هستند که با دستکاری ژنتیکی، رنگدانه های آنها حذف شده و به رنگ زرد تولید می شوند.

بافت این میوه نرم تر از هندوانه های قرمز است و چون رنگدانه «لیکوپن» از آن حذف شده، خاصیت آنتی اکسیدانی زیادی ندارد. اما این هندوانه ها برای سلامت چشم، قلب و عروق و سیستم ایمنی بدن سودمند هستند و انرژی بسیاری تولید می کنند.



مکعب گران قیمت

هندوانه ها در سال های اخیر یک تغییر دیگر هم داشتند و شکل گرد یا بیضی شان را با مکعب های خط کشی شده و منظم عوض کردند. این هندوانه های مربع شکل، مهم ترین مزیتی که دارند، حمل و نقل ساده شان است که احتمال از بین رفتن بخشی از بار را به حداقل می رساند. هندوانه های مکعبی در ظرف های مربع پلاستیکی رشد می کنند و بسیار گران تر از هندوانه های گرد معمولی به فروش می رسند. این شیوه پرورش که اختراع یک کشاورز ژاپنی است، باعث می شود هندوانه ها کمتر از معمول شیرین باشند و بیشتر برای تزئینات استفاده شوند. 7سال قبل این هندوانه های مکعبی در ایران با تغییرات ژنتیکی پرورش پیدا کردند که ویتامین Aبیشتر و طعم شیرین‌تری داشتند و مهم تر از آن بدون هسته بودند.



آبدار و تو سرخ

پرتقال های نافی، شاید محبوب ترین پرتقال هایی باشند که بر اساس حادثه کشف شدند و یکی از موفق ترین جهش های ژنتیکی پرتقال لقب گرفتند. این پرتقال ها که در میان خود پرهای کوچک تری دارند به پرتقال واشنگتن هم معروفند و اولین بار در یکی از باغات آمریکا کشت شدند. در واقع یک شاخه و میوه های روی آن به صورت نافدار درآمدند و بعدها با پیوند آن، این گونه جدید پرتقال تکثیر شد. درست مثل پرتقال های خونی که آنها هم نتیجه یک جهش ژنتیکی هستند.

سیب های تو سرخ هم یکی دیگر از میوه های غافلگیر کننده ای هستند که اولین بار در انگلستان تولید شد اما این روزها می توانید آن را از شاهرود تهیه کنید. سیب توسرخ در اندازه سیب گلاب است و طعم ترشی دارد. جالب است بدانید که این سیب، حاصل یک روش سنتی در پیوند است و هیچ تغییر ژنتیکی در آن اتفاق نیفتاده است. این سیب ها آنتی اکسیدان بیشتری دارند و در برابر هوای آزاد کمتر تیره می شوند.



ع.ف