به گزارش لقمه، دكتر عزیزاله كمال زاده در گفت و گویی درباره شایعه افزودن آنتی بیوتیک ها به دوغ گفت:« امکان اضافه کردن آنتی بیوتیک به دوغ بسیار ضعیف است چرا که از نظر علمی آنتی بیوتیک با دوغ سازگاری ندارد در واقع باید شیر آلوده به آنتی بیوتیک باشد تا بتوانند به دوغ تبدیل کنند اما به دلیل اینکه باعث می شود دوغ تولیدی بی کیفیت گردد عملا در صنعت چنین اقدامی نمی کنند.» وی ادامه داد:« زمانی که در کارخانه بخواهند شیر را به ماست تبدیل کنند تست می شود تا عاری از آنتی بیوتیک ها باشد چرا که اگر چنین باشد ماست خوبی تولید نمی شود همچنین در صورتی که شیرهای کارخانه ای حاوی آنتی بیوتیک باشد از نظر علمی امکان تبدیل شدن به دوغ را ندارد.» کمال زاده وجود آنتی بیوتیک ها را در شیرهای محلی و فله ای محتمل دانست و گفت:« در شیرهای محلی و فله ای غیربهداشتی که هیچ نظارتی هم بر آنها نیست، این احتمال وجود دارد که از آنتی بیوتیک ها برای بالا بردن ماندگاری شیر استفاده و از این شیرها برای تولید دوغ های محلی که مورد تایید نیست استفاده کنند.» وی در پاسخ به اینکه آیا با توجه به فرارسیدن فصل گرما و مشکل فسادپذیری سریع تر محصولات از جمله دوغ، ممکن است از مواد نگهدارنده غیرمجاز یا مواد ضدکپک غیرمجاز مانند "ناتامایسین" در تولید آن استفاده کنند، گفت:« "ناتامایسین" یک ماده ضد کپک است که امکان اضافه کردن آن به محصولاتی مانند دوغ وجود دارد اما در ایران استفاده از این ماده طبق استانداردها ممنوع است چرا که ماده تثبیت کننده محسوب می شود و اطلاعی ندارم که از این ماده در تولید محصولات استفاده می شود یا نه ولی ممکن است از آن در برخی کشورها در تولید محصولات استفاده کنند.» این متخصص تغذیه و متابولیسم انرژی و پروتئین افزود:« بعضا نوع بیولوژیک این ماده ضد کپک وجود دارد که برای جلوگیری از کپک و افزایش ماندگاری محصولات استفاده می شود.» وی در پاسخ به اینکه آیا استفاده از نوع بیولوژیک "ناتامایسین" در محصولات، سلامت مصرف کننده را تهدید نمی کند، گفت:« "ناتامایسین" در مقایسه با آنتی بیوتیک ها عوارض سوئی ندارد. اما اگر این ترکیبات درازمدت استفاده شود ممکن است مصرف آن در برخی از افراد که مستعد هستند موجب بروز عوارضی شود و یا این ترکیبات در بدن آنها رسوب کرده و مشکلاتی را در بدن آنها بوجود آورد به همین دلیل استفاده از آن در محصولات طبق استاندارد ایران ممنوع است.» دکتر کمال زاده افزود:« در برخی از کشورها از نوع بیولوژیکی این ماده در محصولات استفاده می کنند. به علاوه مواد نگهدارنده مثل بنزوات سدیم و یا سوربات پتاسیم را که کدکس هم استفاده از آنها را در حد مجاز ممکن دانسته است در برخی کشورها استفاده می شود.» دکتر کمال زاده ادامه داد:« برخی کشورها در محصولات داخلی یا محصولاتی که صادر می کنند از مواد نگهدارنده استفاده می کنند. برخی کشورها نیز، استفاده از این مواد را در تولید محصولات داخلی اشان ممنوع کرده اند اما در محصولات صادراتی خود از آنها استفاده کرده و با توجه به نظر کشور واردکننده؛ صادر می کنند. به عنوان مثال این مواد در آبمیوه هایی که از خارج به صورت قاچاق وارد کشور می شود وجود دارد اما استفاده از آن در استاندارد ایران ممنوع است.» وی در پاسخ به اینکه آب میوه های کدام برند حاوی مواد نگهدارنده بوده و به صورت قاچاق وارد کشور می شود، گفت:« به عنوان مثال حتی آبمیوه های مارک "رانی" که به صورت دبه های یک لیتری و دو لیتری به صورت قاچاق وارد می شوند ممکن است حاوی مواد نگهدارنده باشد" بازگشت به صفحه نخست