به گزارش پایگاه خبری لقمه ، مهدی عباسی در گفت‌وگویی، با بیان اینکه قدمت فرآوری زیتون در ایران به اواخر دهه 60 برمی‌گردد، اظهار کرد: فرآوری زیتون از همان ابتدا از کشورهایی مثل ایتالیا، اسپانیا و فرانسه و به صورت صنعتی وارد کشور شد. قبل از این برهه زیتون کشور به صورت شکسته فرآوری می‌شد و همین مسئله مسبب افزایش قیمت تمام شده محصول بود ولی ورود صنعت فرآوری باعث شد که کیفیت زیتون فرآوری شده بهبود یابد و روندی صعودی داشته باشد.
وی ادامه داد: فرآوری زیتون به صورت صنعتی، نیمه‌صنعتی و در کارگاه‌های کوچک خانگی منتج به تولید بهداشتی محصول می‌شود ولی بدون شک روش صنعتی کاملا هدفمند و مورد استقبال سایر کشورها است. روش نیمه‌صنعتی نیز تا حدی قابل قبول است ولی متاسفانه روشی که در کارگاه‌های کوچک برای فرآوری زیتون به کار می‌برند اصلا توجیه اقتصادی ندارد.
عباسی با بیان اینکه فرآوری زیتون از سال 70 به استان زنجان وارد شد، افزود: شورای زیتون و انجمن‌های استانی، برندسازی و راه‌اندازی شرکت‌های بازاریابی را اولین گام برای ساماندهی تولید، تجارت و مصرف می‌دانند. از این رو برنامه‌هایی در راستای کیفی‌سازی، بهبود تجارت و تولیدی که توجیه اقتصادی داشته باشد تدوین شده است.
رئیس شورای ملی زیتون ایران خاطرنشان کرد: در حال حاضر کارخانه‌های فرآوری با حداکثر نصف ظرفیت خود فعالیت می‌کنند و دلیل آن نیز سیاست‌گذاری اولیه در بحث فرآوری زیتون است. ولی برندسازی موجب می‌شود که کارخانه‌ها با حداکثر ظرفیت و توان خود مشغول به کار شوند.
وی تصریح کرد: برای این منظور قدم‌های خوبی برداشته شده و احصای برند از جانب صاحبان صنایع به موازات تاسیس شرکت‌های بازاریابی تاثیر چشم‌گیری در بهبود وضعیت زیتون تولیدی استان زنجان می‌گذارد. باغ‌داری که وارد مقوله برندسازی می‌شود توانایی بازاریابی ندارد و شورای ملی زیتون برای تکمیل این زنجیره برنامه‌ریزی کرده است.
عباسی با اشاره به همکاری شرکت‌های بازاریابی استان با روسیه، عراق و ترکیه در قالب تفاهم‌نامه، تاکید کرد: با پیشبرد اهداف شورای ملی زیتون و انجمن‌ها، همچنین همکاری مسئولان استانی برنامه‌هایی تدوین شده که تولید زیتون را از باغ تا سفره پوشش می‌دهد. البته خوشبختانه تاکنون همه مسئولان از این مقوله استقبال کرده‌اند.
رئیس شورای ملی زیتون افزود: رعایت کامل موازین بهداشتی، رعایت استانداردهای زیست‌محیطی، کاهش قیمت تمام شده زیتون و متمرکزسازی تولید همراه با نظارت بیشتر، از مزیت‌های برندسازی زیتون استان به‌شمار می‌رود. همچنین با برندسازی و با کمک محیط زیست و با تجدید نظر روی فعالیت کارگاه‌های کوچک می‌توان از پساب تولید زیتون نیز بهره برد. این در حالی است که ما پساب را دور می‌ریزیم ولی سایر کشورها آن را تصفیه می‌کنند و لیتری 18 هزار تومان می‌فروشند.
وی با تاکید بر اینکه برندسازی زیتون منتج به فعال شدن کارخانه‌های نیمه‌تعطیل و اشتغال‌زایی می‌شود، خاطرنشان کرد: در حال حاضر 14 کارخانه بزرگ صنعتی در استان زنجان فعالیت می‌کنند ولی متاسفانه ما فقط کنسرو و روغن زیتون را می‌شناسیم. در حالی که کشورهای پیشرفته 100 محصول فرآوری شده زیتون وارد بازار می‌کنند.
نقل از :ایسنا